Głośniej niż śnieg recenzja

Bardzo się 'nastawiłam' na tę najnowszą powieść Stefana Hertmansa. Bardzo chciałam ją przeczytać. Byłam pod wielkim urokiem jego poprzedniej powieści 'Wojna i terpentyna'. Według mnie autor ten próbuje coś ważnego i całościowego powiedzieć o Europie i jej korzeniach. Tutaj, w 'Głośniej niż śnieg' spróbował zmierzyć się ze wspólnym zagrożeniem Europejczyków, z terroryzmem. Główny bohater książki, redaktor wydawnictwa, przeżywający drugą młodość mężczyzna po czterdziestce, John de Vuyst ni stąd, ni zowąd staje się ofiarą stalkingu, inwigilacji i prześladowania w sieci i realu przez dziwnych ludzi, przez sektę Chazarów, o których słyszałam jedynie z książki Littela 'Łaskawe', że taka grupa była kiedyś na świecie.
Autor zastosował bardzo ciekawą narrację, bo dziejącą się w czasie teraźniejszym. Oddaje ona po kolei zdarzenia i wrażenia bohaterów, ale jednocześnie unika komentowania. Bo nie można ocenić czegoś, czego się nie rozumie. Sam bohater lubi kobiety, ciągnie go do seksu i zmysłowości, chciałby być młodszy, uniknąć choroby, w sowich oczach usprawiedliwia skoki w bok. Jednocześnie prowadzi żywot przyzwoitego obywatela. Na pewno nie zasłużył na bycie zaplątanym w sieć dziwacznych wydarzeń. A został.
W recenzjach ludzie podkreślają maestrię książki i jej niedopowiedzenia, subtelności. Ja miałam wrażenie lekkiego niezrozumienia treści. Pomimo całego warsztatu pisarskiego, pomimo wagi tematu, trudno było mi się wciągnąć w powieść. Nie czytałam jej jednym tchem. Co więcej, gdy po odłożeniu książki wracałam do niej, zapominałam co było wcześniej. Ale o tym temacie nie da się chyba napisać spójniej. A trzeba się cieszyć, że pisarze podejmują ten temat, próbując to zrobić ambitnie. Po tej lekturze pozostaje mi wrażenie, iż Europejczycy boją się terroryzmu, który przychodzi niespodziewanie i absurdalnie. Że nagle można zniszczyć życie zwykłych ludzi. Że niebezpieczni ekstremiści, których autor celowo odłączył od religii islamskiej, a związał ze stanem umysłu szalonego i patologicznego, zagrażają spokojnemu życiu Europejczyka.
Warto jest więc, według mnie, przeczytać tę książkę, ale przygotujcie się na niezrozumienie, ucieczkę myśli itd.