Fatma. Moja arabska teściowa recenzja

Moja mama przepadła w tego typu literaturze. Po latach posuchy w końcu wróciła do książek, gdy podsunęłam jej jedną z książek Marcina Margielewskiego. Dlatego też, gdy dzięki portalowi Na Kanapie w moje ręce trafiła książka "Fatma. Moja arabska teściowa", jej pierwszym recenzentem była właśnie mama. Opowieść przypadła jej do gustu, ja jednak gdy mogę porównać tę pozycję to wielu innych w zbliżonym gatunku, uważam, że zła może i nie jest, lecz nie jest także książką, którą z całym przekonaniem polecę innym.

Fatma, jako przykładna muzułmańska córka, a kolejno żona i matka jest w pełni oddana swojej religii. Podporządkowana mężowi spełnia wszystkie ustalone w obrządku islamskim role, do jakich przewidziana jest libijska, muzułmańska kobieta. Niestety jej postawa w miarę upływu lat również się zmienia; kobieta nienawidzi innych kobiet upatrując w nich przyczynę swojego złego losu. Zazdrość o męża, a kolejno o syna burzy porządek w i tak już nadwątlonych kolejnych relacjach pokoleniowych w rodzinie. "Fatma. Moja arabska teściowa" pokazuje, jak wiele krzywdy może wyrządzić popadanie w skrajność, upór, dyktowane religią uprzedzenia i przekonanie o jedynej, słusznej, nieomylnej racji.

Smutny obraz wyłania się z tej książki, bo rola kobiety w muzułmańskiej rodzinie jaka jest, wie każdy, ale niszczenie drugiej kobiety, dlatego że nie mieści się w ramach wyobrażeń teściowej jest zwyczajnie przykre.
W książce brakło mi odniesienia do tego, czy jest to książka pisana na faktach czy historia opierająca się wyłącznie na wyobraźni autorki. Język jest prosty, akcja galopująca na łeb na szyję, bez większego rozwinięcia co istotniejszych wątków. Troszkę to wszystko potraktowane "po łebkach". Plusem jest przybliżenie kultury islamu, jako religii, sposobu życia, relacji panujących zarówno w społeczeństwie, jak i w rodzinie. Niestety bohaterowie klarują się nieco ambiwalentnie: raz czytelnik ich nienawidzi, by później ukazali się jako jedyni wybawcy złego losu. Podsumowując: ogólnie książka nie jest zła, ale mam wrażenie, że można było poprowadzić ją nieco bardziej profesjonalnie, nie w pełni wykorzystała autorka potencjał, jaki książka w sobie ma.

Książkę przeczytałam w ramach Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.