Fatma. Moja arabska teściowa

Moja mama przepadła w tego typu literaturze. Po latach posuchy w końcu wróciła do książek, gdy podsunęłam jej jedną z książek Marcina Margielewskiego. Dlatego też, gdy dzięki portalowi Na Kanapie w moje ręce trafiła książka "Fatma. Moja arabska teściowa", jej pierwszym recenzentem była właśnie mama. Opowieść przypadła jej do gustu, ja jednak gdy mogę porównać tę pozycję to wielu innych w zbliżonym gatunku, uważam, że zła może i nie jest, lecz nie jest także książką, którą z całym przekonaniem polecę innym.

Fatma, jako przykładna muzułmańska córka, a kolejno żona i matka jest w pełni oddana swojej religii. Podporządkowana mężowi spełnia wszystkie ustalone w obrządku islamskim role, do jakich przewidziana jest libijska, muzułmańska kobieta. Niestety jej postawa w miarę upływu lat również się zmienia; kobieta nienawidzi innych kobiet upatrując w nich przyczynę swojego złego losu. Zazdrość o męża, a kolejno o syna burzy porządek w i tak już nadwątlonych kolejnych relacjach pokoleniowych w rodzinie. "Fatma. Moja arabska teściowa" pokazuje, jak wiele krzywdy może wyrządzić popadanie w skrajność, upór, dyktowane religią uprzedzenia i przekonanie o jedynej, słusznej, nieomylnej racji.

Smutny obraz wyłania się z tej książki, bo rola kobiety w muzułmańskiej rodzinie jaka jest, wie każdy, ale niszczenie drugiej kobiety, dlatego że nie mieści się w ramach wyobrażeń teściowej jest zwyczajnie przykre.
W książce brakło mi odniesienia do tego, czy jest to ksią...

Życie Fatmy tak naprawdę nigdy nie było usłane różami. Od najmłodszych lat była uczona, gdzie jest miejsce muzułmańskiej kobiety. Co prawda jej ojciec był człowiekiem dobrym i w porównaniu do wielu innych mężczyzn w tej kulturze, swoją żonę i córki traktowała dość dobrze, jednak wybierając jej męża, nie trafił dobrze. Już w dniu ślubu Fatma przekonała się, jak będzie wyglądało teraz jej życie. Bita, upokarzana, nie miała prawa się odezwać, poskarżyć, miała prowadzić dom, spełniać zachcianki męża i rodzić dzieci, najlepiej synów (co niestety dla niej na początku się nie udawało). Kiedy rodzi się Muchtar, staje się jej ukochanym dzieckiem, z którym wiąże wielkie nadzieje, ma wielkie plany. Jednak chłopak dorasta, wyjeżdża na studia do Polski, gdzie się zmienia, wychodzi za mąż i płodzi syna. Fatma jest rozczarowana, a wszelką złość i frustracje przelewa na młodą żonę syna, stwarzając jej piekło w domu. Czy zaakceptuje synową? Czy odnajdzie swoje szczęście? Czy pozwoli synowi na własne życie, własne wybory?

Życie muzułmańskich kobiet nie jest proste. Mają wiele obowiązku, a praktycznie żadnych przywilejów. Mężczyzna w tej kulturze ma wszelkie prawa, może robić dosłownie, co chce z własną żoną i nikt w to się nie wtrąca. Osobiście nie potrafiłabym tak żyć i cieszę się, że urodziłam się w innej kulturze.
Historia w książce momentami jest smutna, momentami szokująca. Pokazuje jak kobieta niszczona i upokarzana przez lata, przelewa swoje negatywne uczucia na synową...

„FATMA. MOJA ARABSKA TEŚCIOWA”

Nadia Hamid Wydawnictwo Novae Res

Po przeczytaniu tej książki odnoszę wrażenie, że gorsza od mężczyzny jest druga kobieta. Fatma jak każda Libijska kobieta nie miała łatwego życia. Jak wiadomo dziewczynki z tych krajów wychowywane są na potulne i pokorne owieczki dla swoich przyszłych mężów. Nie mają prawa głosu. Fatma ma syna Muchtara. Dostał się na studia do Polski. Nikt nie wie, gdzie to jest. Kobieta w strachu, że jej syn będzie w kraju niewiernych prosi syna, żeby się zaręczył ze swoją kuzynką. Ma to go uchronić przed kobietami z obcego kraju. Niestety syn nie słucha matki. Mało tego na studiach poznaje cudowną dziewczynę. Co zrobi matka kiedy dowie się, że jej syn chce się ożenić z niewierną?
Poznajcie historię Fatmy, Muchtara i jego Polskiej żony. Czy Muchtar okaże się typowym muzułmaninem czy nowoczesnym arabem?
Powiem jedno życie obu kobiet będzie istnym piekłem na ziemi. Fatma zrobi wszystko, żeby upokorzyć swoją synową. Co na to jej syn?
Czy małżeństwo przetrwa? Bardzo poruszająca i wstrząsająca historia. Możecie przeczytać w niej co tak naprawdę myślą muzułmańskie kobiety o niewiernych.
Książkę pomimo, że jest mocna i trudna szybko przeczytałam. Jednak polecam ją tylko tym osobą, które lubią czytać orientalne powieści.