Nie zostawię cię recenzja

Czy w waszym życiu jest ktoś apodyktyczny, wnerwiający i nie umiejący wyrazić we właściwy sposób tego co czuje, popełniający na każdym kroku emocjonalne faux pas? Ktoś kto próbuje w dobrej wierze decydować za ciebie i narzucać ci z góry wybory? Taki właśnie jest Santos. Do celu dąży niczym słoń w składzie porcelany. Jest przystojny a jego irytujące usposobienie dodaje mu uroku. Lavender jego asystentka to ciepła, pracowita, obowiązkowa i skromna kobieta, choć w momencie ataku na jej osobę staje się wojowniczą księżniczką Kseną. Ich "związek" jeśli można w ogóle ich relacje tak nazwać to mieszanka wybuchowa, niedopowiedzeń, tajemnic i chemii. Wystarczy mała iskra a zniszczenia są ogromne. Ich historia jest poprowadzona bardzo ciekawie. Na początku poznajemy ich jako Szefa i asystentkę. Lav nie zdradza przed nikim faktu, że pracuje dla przyjemności bo jej status majątkowy jest inny niż może sugerować jej profesjonalny, czarno biały, codzienny uniform. Santos jej się podoba ale jego charakter doprowadza ją na skraj popełnienia zabójstwa własnego szefa. Accardi to mężczyzna, który przed sobą nie chce przyznać, że jego asystentka przestała go obchodzić wyłącznie służbowo. Doprowadza to do sytuacji, w której nawet wyjście Lavender na lunch, kończy się awanturą. Kiedy w końcu uczucia dochodzą do głosu spędzają ze sobą noc. czym przywita ich świt dnia następnego? tego nie zdradzę. Napiszę wam tylko, że nie jest to taki typowy romans. Tu mamy uciekającą przed problemami kobietę, która potrafi jak nikt ukryć się i nie być do zlokalizowania miesiącami a mężczyzna musi się postarać, żeby wszystko wyjaśnić i ponosi za każdym razem konsekwencję, swojego zachowania. Fabuła książki przenosi nas przez różne stany ameryki. Kalifornię , Teksas, Kolorado. Pisząc tą recenzję zastanawiam się czy w prawdziwym życiu udany byłby związek dwóch tak silnych osobowości jakie przejawiają Santos i Lavender? Będa musieli nauczyć się sztuki kompromisu. Podsumowując "makaroniarz" nie jest partnerem dla mnie, zdzieliłabym go przez głowę nie jeden raz. Ale Anna Wolf potrafi tak połączyć bohaterów by uzupełniali się na wzajem nie tracąc przy tym chemii. Książkę przed napisaniem recenzji przeczytałam jeszcze raz by na świeżo napisać odczucia. Zdaję sobie sprawę, że nie wszyscy są fanami pióra Anny Wolf ale warto się przełamać :)