Chciwość recenzja

Thriller ekonomiczny dziejący się w Berlinie w trakcie szczytu polityczno-ekonomicznego związanego z nowym światowym kryzysem gospodarczym. W związku z tym, miastem wstrząsają olbrzymie demonstracje. Na szczycie referat ma wygłosić noblista, prof. Thompson, i ten referat ma ponoć przynieść cudowne rozwiązanie problemów gnębiących światową gospodarkę, głównie olbrzymich nierówności ekonomicznej: ma nastąpić powszechny dobrobyt. Ale profesor zostaje zabity w drodze na szczyt przez profesjonalnych kilerów.

Świadkiem morderstwa jest 18-letni Jan Wutte, a cała książka to opis ganiania policji i płatnych zabójców za Janem. I gliny i profesjonalni kilerzy, są takimi idiotami, że nie mogą złapać osiemnastoletniego gówniarza. I tak to się toczy, zabawa w stylu 'zabili go i uciekł', gonitwy i pościgi są przeplatane rozważaniami ekonomicznymi mówiącymi, że kooperacja jest lepsza od konkurencji, a bogaci muszą być opodatkowani. Nic nowego. Już Thomas Piketty w książce 'Kapitał XX wieku wydanej w 2013 r. postulował globalny podatek od największych fortun, i co? I nic, Piketty jest ostro, czasami chamsko atakowany, a o podatku możemy tylko pomarzyć.

Wszystko to nie trzyma się kupy. Po pierwsze nie kupuję pomysłu, że referat noblisty ma zrewolucjonizować podejście do ekonomii i sprawić, że wszystkim będzie lepiej. Sam Thompson twierdzi, że to koncepcja obiektywna, bo oparta na matematyce. To jakieś piramidalne nieporozumienie: ekonomia jest nauką społeczną, a nie ścisłą, i nie ma w niej ogólnie aprobowanych teorii podobnych do teorii ewolucji czy mechaniki kwantowej. Ekonomiści się kłócą na całego o wszystko, nawet noblistów się ostro atakuje, wystarczy sprawdzić opinie o Stiglitzu czy Krugmanie. Zatem referat noblisty na szczycie ekonomicznym niewiele lub zgoła nic by nie zmienił, jednym by się podobał, innym nie, a czy jego koncepcje by zastosowano? Może tak, może nie. A co do powszechnego dobrobytu i równości, to już było paru takich, co obiecywali: Marks, Lenin, Mao, Pol Pot, jak to się skończyło, nie muszę pisać.

W książce koncepcja Thompsona jest dla pewnych ludzi tak niebezpieczna, że decydują się zabić noblistę, zakładam, że to jacyś miliarderzy, którzy obawiają się dużych strat po zastosowaniu idei noblisty. Może i straty by były, ale żeby zaraz zabijać? Czy bogacze to idioci, którzy nie potrafią właściwie ocenić ryzyka? Poza tym, po co zabijać, można gościa po prostu zdyskredytować.

W sumie dziwaczna książka, thriller ekonomiczny, który zupełnie mnie nie przekonał, nawet część sensacyjna: pościgi i ucieczki jest na siłę ciągnięta.