Thunderhead recenzja

„𝐉𝐞𝐬𝐭𝐞𝐦 𝐨𝐛𝐫𝐨ń𝐜ą, 𝐣𝐞𝐬𝐭𝐞𝐦 𝐫𝐨𝐳𝐣𝐞𝐦𝐜ą, 𝐚𝐮𝐭𝐨𝐫𝐲𝐭𝐞𝐭𝐞𝐦, 𝐩𝐨𝐦𝐨𝐜𝐧𝐢𝐤𝐢𝐞𝐦. 𝐉𝐞𝐬𝐭𝐞𝐦 𝐬𝐮𝐦ą 𝐜𝐚ł𝐞𝐣 𝐥𝐮𝐝𝐳𝐤𝐢𝐞𝐣 𝐰𝐢𝐞𝐝𝐳𝐲, 𝐦ą𝐝𝐫𝐨ś𝐜𝐢, 𝐰𝐲𝐧𝐢𝐤ó𝐰 𝐞𝐤𝐬𝐩𝐞𝐫𝐲𝐦𝐞𝐧𝐭ó𝐰, 𝐬𝐮𝐤𝐜𝐞𝐬ó𝐰, 𝐩𝐨𝐫𝐚ż𝐞𝐤, 𝐧𝐚𝐝𝐳𝐢𝐞𝐢 𝐢 𝐡𝐢𝐬𝐭𝐨𝐫𝐢𝐢.
𝐏𝐨𝐬𝐢𝐚𝐝𝐚𝐦 𝐬𝐳𝐞𝐫𝐨𝐤ą 𝐰𝐢𝐞𝐝𝐳ę 𝐢 𝐭𝐨 𝐬𝐭𝐚𝐣𝐞 𝐬𝐢ę 𝐜𝐨𝐫𝐚𝐳 𝐛𝐚𝐫𝐝𝐳𝐢𝐞𝐣 𝐧𝐢𝐞 𝐝𝐨 𝐳𝐧𝐢𝐞𝐬𝐢𝐞𝐧𝐢𝐚.
𝐏𝐨𝐧𝐢𝐞𝐰𝐚ż 𝐰𝐢𝐞𝐦, ż𝐞 𝐧𝐢𝐜 𝐧𝐢𝐞 𝐰𝐢𝐞𝐦”. 𝓣𝓱𝓾𝓷𝓭𝓮𝓻𝓱𝓮𝓪𝓭.

A co, gdyby władzę nad światem i całą ludzkością przejęła sztuczna inteligencja?

Całkiem niedawno czytałam „Kosiarzy „pierwszą część cyklu „Żniwa śmierci” od Neala Shustermana i musicie wiedzieć, że jestem absolutnie zafascynowana tą powieścią. Moich zachwytów dla niej nie ma końca. 🙆
Jaką więc radość sprawiła mi wiadomość, że Wydawnictwo Uroboros wydało już kolejną część.
I, o matko kochana, ona jest jeszcze lepsza od poprzedniej. Aż trudno uwierzyć, że to w ogóle jest możliwe. A jednak.
Po lekturze „Thunderheada" potrzebowałam chwili, by uspokoić myśli i wyciszyć emocje, bo najzwyczajniej w świecie z wrażenia odebrało mi mowę.

Po Zimowym Konklawe, kiedy to Citra staje się Kosiarz Anastazją, drogi jej i Rowana rozchodzą się w różne strony. Każde z nich ma jednak wspólny cel, jakim jest „naprawienie" struktur Kosodomu. Wymaga to wypracowania pewnych zmian, co jest nie lada wyzwaniem.
Citra próbuje walczyć z zepsuciem od środka, podczas gdy Rowan przywdziewa czarną togę i działając poza prawem na własną rękę pozbywa się skorumpowanych łamiących kodeks Kosiarzy.
Jako Kosiarz Lucyfer sieje postrach wśród Kosiarzy tak zwanego „nowego porządku", stając się tym samym bohaterem ludzi.
W pewnym momencie sprawy obierają nieoczekiwany obrót, a do gry wchodzi nowy stay gracz, który ma wobec Kosodomu całkowicie inne plany…

„𝐒𝐚𝐦𝐨𝐳𝐰𝐚ń𝐜𝐳𝐲 𝐝𝐲𝐤𝐭𝐚𝐭𝐨𝐫 𝐩𝐨𝐳𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐬𝐰𝐨𝐢𝐦 𝐩𝐨𝐝𝐝𝐚𝐧𝐲𝐦 𝐰𝐲ż𝐲𝐰𝐚ć 𝐬𝐢ę 𝐧𝐚 𝐭𝐲𝐜𝐡, 𝐤𝐭ó𝐫𝐳𝐲 𝐬ą 𝐳𝐛𝐲𝐭 𝐬ł𝐚𝐛𝐢, 𝐛𝐲 𝐬𝐢ę 𝐛𝐫𝐨𝐧𝐢ć. 𝐏𝐞ł𝐧𝐚 𝐩𝐲𝐜𝐡𝐲 𝐤𝐫ó𝐥𝐨𝐰𝐚 𝐚𝐤𝐜𝐞𝐩𝐭𝐮𝐣𝐞 𝐫𝐳𝐞ź 𝐰 𝐢𝐦𝐢ę 𝐁𝐨𝐠𝐚. 𝐀𝐫𝐨𝐠𝐚𝐧𝐜𝐤𝐢 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐰ó𝐝𝐜𝐚 𝐮𝐝𝐳𝐢𝐞𝐥𝐚 𝐳𝐞𝐳𝐰𝐨𝐥𝐞𝐧𝐢𝐚 𝐧𝐚 𝐤𝐚ż𝐝ą 𝐟𝐨𝐫𝐦ę 𝐧𝐢𝐞𝐧𝐚𝐰𝐢ś𝐜𝐢, 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐧𝐚𝐣𝐦𝐧𝐢𝐞𝐣 𝐩ó𝐤𝐢 𝐤𝐚𝐫𝐦𝐢 𝐭𝐨 𝐣𝐞𝐠𝐨 𝐚𝐦𝐛𝐢𝐜𝐣ę.
𝐀 𝐧𝐢𝐞𝐟𝐨𝐫𝐭𝐮𝐧𝐧𝐚 𝐩𝐫𝐚𝐰𝐝𝐚 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐭𝐚𝐤𝐚, ż𝐞 𝐥𝐮𝐝𝐳𝐢𝐞 𝐭𝐞𝐠𝐨 ł𝐚𝐤𝐧ą. 𝐒𝐩𝐨ł𝐞𝐜𝐳𝐞ń𝐬𝐭𝐰𝐨 𝐧𝐚ż𝐞𝐫𝐚 𝐬𝐢ę 𝐭𝐲𝐦 𝐢 𝐠𝐧𝐢𝐣𝐞. 𝐙𝐞𝐳𝐰𝐨𝐥𝐞𝐧𝐢𝐞 𝐭𝐨 𝐧𝐚𝐝ę𝐭𝐲 𝐭𝐫𝐮𝐩 𝐰𝐨𝐥𝐧𝐞𝐠𝐨 𝐰𝐲𝐛𝐨𝐫𝐮". 𝓣𝓱𝓾𝓷𝓭𝓮𝓻𝓱𝓮𝓪𝓭.

Uwielbiam świat stworzony przez Neala Shustermana. Przedstawia go niezwykle obrazowo. Dokłada wszelkich starań, by każdy dokładnie zrozumiał jego politykę. Przedstawia nam wszystkie jego warstwy wraz z kodeksem praw i obowiązków w nim działającym.
Świat, w którym nie ma wojen, chorób, biedy wydawać się nam może totalną abstrakcją, ale uwierzcie mi, że Neal Shusterman opisuje go w taki sposób, że w pewnym momencie dopuszczamy do siebie myśl, że tak faktycznie kiedyś mogłoby być. Wielce prawdopodobne jest również, że w przyszłości to właśnie sztuczna inteligencja rządzić będzie światem.

W tej części dzieje się naprawdę sporo. Pojawiają się nowe postacie, odchodzą te, które zdążyliśmy już polubić. Akcja z rozdziału na rozdział przyspiesza coraz bardziej, by na koniec uderzyć w nas z całą swoją mocą, odbierając oddech. To co się tam zadziało przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Ja chcę już kolejną część! 🥺

Serdecznie polecam Wam tę serię. ❤️.