Motyl recenzja

"Motyl" - druga książka tej autorki, którą przeczytałam, i która nie do końca mnie zachwyciła. Bardzo duży plus dla autorki za przybliżenie czytelnikowi czym jest choroba Alzheimera. Moja babcia zachorowała na Alzheimera krótko po tym jak zmarła je córka. Myślę, że śmierć dziecka przyspieszyła rozwój choroby. Wcześniej dało się zauważyć pewne symptomy ale były one bardzo łagodne.

Wracając do Motyla, książka generalnie mnie nie zachwyciła, nie wzruszyła i nie wywołała miliona emocji. Jak dla mnie to dość chłodna relacja, pędząca niczym pociąg pospieszny przez kolejne etapy choroby. Nie zżyłam się z bohaterami, nie bardzo im współczułam. I znów pojawiły się podobne schematy, podobne przedstawienie niektórych sytuacji, jakie miały miejsce w innej książce Lisy, którą przeczytałam kilka miesięcy temu. Bardzo doceniam to, że autorka podejmuję się pisania o tak trudnych i bolesnych sprawach, jednak jak dla mnie cały czas opiera się na jednej i tej samej kompozycji. Zmienia tylko imiona, nazwiska, miejsce akcji i chorobę głównego bohatera. Reszta jest bliźniaczo podobna.

Zakończenie jak dla mnie, chociaż pokazało nam jak rodzina poradziła sobie z opieką nad Alice, zostało urwane, niepełne i pozostawiło ogromny niedosyt. Tak jakby książce zabrakło przynajmniej kilkunastu lub kilkudziesięciu stron. Polecam wam tę powieść. Warto czytać i poznawać takie historie, chociaż ta gonitwa przez chorobę i zbyt błyskawiczne pogarszanie się stanu Alice, brak nasycenia powieści emocjami spowodowały, że książka nie pozostanie na długo w mojej pamięci. Sposób przedstawienia tej historii nie wzruszył mnie, nie spowodował, że zrobiło mi się żal Alice. Zabrakło czegoś tej książce. Autorka swoim stylem nie ujęła mnie. To bardziej zapis symptomów, bieg przez chorobę niż wzruszające i poruszające studium choroby i tragedii rodzinnej.