Recenzja książki Dom Lalek

Jestem świeżo po zakończeniu lektury i mam skrajnie mieszane uczucia. Zakończenie totalnie od czapy ale w związku z przebiegiem fabuły dość adekwatne mimo wszystko.
Przeczytałam całą historię błyskawicznie, a to za sprawą lekkiego i przyjemnego stylu autorki. Jednak niektóre porównania jakie zastosowała czasami mnie raziły. W powieści aż roi się od powtórzeń, co jakiś czas autorka serwuje nam odgrzewane przemyślenia bohaterki. Tylko po co? Skoro raz je sformułowała, to po kiego diabła powtarzać je w tekście dwa, trzy razy w odstępie kilkudziesięciu stron? Bardzo dużo w fabule mamy na temat siłowni, biegania itd co czasami przytłacza. Nie spodobało mi się podejście do osób, które zwyczajnie lubią sobie podjeść, mają słabość do słodyczy i mają gdzieś obsesyjne liczenie kalorii.
Sam pomysł na książkę może był i dobry ale zabrakło mi tu lepiej wykonanych retrospekcji, a życie wewnętrzne Mikołaja, jego przemyślenia brzmiały jakby je formułowała kobieta a nie facet, nawet facet z takimi upodobaniami a nie innymi.
Relacja Anity z jej rodziną wysoce toksyczna i bardzo zaburzona. Dlatego też nie jestem w stanie uwierzyć w cudowną przemianę siostry głównej bohaterki, której to owa siostra doznaje na samym końcu tej opowieści. Osoba z takimi problemami, wykazująca brak empatii i wiele innych zaburzeń nie stanie się nagle, z dnia na dzień najlepszą przyjaciółką dla swojej młodszej siostry.
Wyłapałam też kilka nieścisłości, jednak bez przytoczenia pewnych faktów nie mogę ich wymienić, więc odpuszczam, nie chcę spojlerować.
W zasadzie nie wiem czy powieść zasługuje na 5 gwiazdek czy na 4. Nie potrafię się zdecydować. Zaznaczyłam 5 ale chyba tylko dlatego, że jestem pod wrażeniem takiego pomysłu na fabułę, który niestety został w połowie zaprzepaszczony. Pani autorko, a gdzie miejsce na to co działo się w głowie Mikołaja, na prawdziwe ekscytujące przemyślenia? Bo to co otrzymaliśmy, te kilka zniewieściałych zdań to mała kropla morzu zapotrzebowania na ciekawą powieść. Pomysł był generalnie dobry, tylko szkoda że jakaś dobra dusza nie podszepnęła kilku cennych wskazówek. Wtedy byłaby to powieść petarda, a tak otrzymaliśmy przeciętne czytadełko, które ani nie jest dobre ale złe do końca też nie jest.