Paryski lipiec recenzja

Po książkę Bernarda G. Murraya studenta prawa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, miłośnika piłki nożnej i futbolu amerykańskiego, miłośnika historii, sięgnąłem z dużym zainteresowaniem. Nie dość, że Paryski lipiec to książka o tematyce sensacyjnej, to debiut literacki autora. Niestety więcej o samym autorze nie znalazłem. Tylko tyle, co na skrzydełku lektury zamieściło Wydawnictwo Novae Res.

Jak się okazało, powieść nie do końca jest sensacją. Dużo tu polityki związanej z ratowaniem planety Ziemi przed wszech ogarniającą nas globalizacją i niszczeniem planety przez nas samych. Świat niechybnie czeka zagłada. Jeśli politycy nie wezmą na poważnie zagrożeń związanych z ekologią, czeka ludzkość katastrofa. Życie na Ziemi może szybko się skończyć. Na to w pełni zasługujemy. Nie dbamy o naszą planetę, nie segregujemy śmieci, produkując ich w ilościach przekraczających wszelkie liczby, nie mówiąc nic o efekcie cieplarnianym. Palimy czy popadnie, zatruwając otoczenie do granic możliwości. Koniec życia na Ziemi dobiegnie wkrótce końca. Prędzej czy później.... ta wizja może jest przerażająca, ale daje zapewne do myślenia każdemu z nas. Zapewne autor książki myśli podobnie. Fabułę powieści oparł na katastroficznej wizji świata, źle zarządzających polityków, dążących do tego, by ich interesy, fortuny i bogactwo zdobyć jak najwyższym kosztem. Kosztem Ziemi.

Do Paryża rusza czwórka przyjaciół. Są wakacje, a Michael, Hans, John i Alvaro jadą do stolicy Francji, by zabawić się, odreagować ciężki rok, w którym udało im się zakończyć studia. Męska wyprawa to też kilkudniowa impreza, życie nocne, poderwanie kobiet i wszystkie przyjemności z tym związane. Przybywają pod wieżę Eiffla w momencie kończącego się w tej metropolii szczytu klimatycznego. Niestety politycy, zamiast ratować planetę, na której żyją, wymyślili całkiem inny plan, inną wizję przyszłego świata. Francja chce odbudować swoją potęgę i powrót do imperializmu. Nowy ład wymyślony przez przewodniczącego senatu, Jeana Poppullarda, jest chytry, bardzo misternie dopracowany przez dążącego do pełnej władzy we Francji, senatora.

Jednak coś wymknie się spod kontroli...

Powiem szczerze, że czytając powieść, obawiałem się, że polityka spowoduje, że lektura nie będzie mi się podobać. Jednak z każdą stroną, z każdym rozdziałem, czułem, że autor chciał nam pokazać, że nie da się oszukać ludzkości. Problem z naszą Ziemią, jej niszczeniem, może być katastrofalny, jeżeli nie podejmiemy wielu decyzji, czasami bardzo trudnych do zrealizowania.