Recenzja książki Anyway

Paulina Świst jest jedną z tych autorek, której książki zawsze biorę w ciemno. Wiem, że niektórzy uważają je za dość niskiego lotu, ale ja lubię czasem zmienić sobie nastrój, czytając inny rodzaj literatury niż zazwyczaj. A książki Pauliny Świst są krótkie, akcja zawsze dosyć szybka, więc i lektura przebiega bardzo szybko, często wystarcza jedno popołudnie z kawałkiem. Dodatkowo gwarantują niewyszukany humor i niezłą rozrywkę.
"Anyway" to kontynuacja „Fightera”, i chociaż w tej części autorka bardziej skupiła się na Idze Mianowskiej, skompromitowanej przez firmę VeroMax, to jednak nie zabraknie także Kseni Wernerowskiej i Patryka Cebulskiego (Cwibla). Iga została skompromitowana na Śląsku, więc przyjaciele proponują jej zatrudnienie w stolicy.

Pierwsze spotkanie ze swoim nowym szefem Iga ma następnego dnia rano, wieczorem zatem postanawia odprężyć się w barze. Nie podejrzewała nawet tego, co może się tam wydarzyć i jak wieczorne zdarzenia wpłyną na jej przyszłą pracę. Krystian Ragowski postanowił poznać swój nowy nabytek polecany mu przez znajomych na neutralnym terenie. Udał się do baru i przysiadł do Igi. Nieświadoma kobieta czuje, że ten mężczyzna wart jest zachodu...
W tym samym czasie Patryk zostaje oskarżony o zabójstwo. Z pomocą rusza cały zespół adwokacki zabierając ze sobą Igę, gdyż Cwibel to jej dobry przyjaciel, więc może się ona tam przydać. Już przed spotkaniem z prokuratorem adwokaci domyślają się, kto spowodował to całe zamieszanie z tym zabójstwem, lecz trzeba to jeszcze udowodnić.

Sytuacja wymyka się spod kontroli i już nic nie jest tak proste i oczywiste jak się początkowo wydawało. Akcja książki przyspiesza, a gra zaczyna się toczyć o naprawdę bardzo wysoką stawkę.
Krótka, ale dosyć gęsta fabuła pozwala na szybką lekturę, lecz wymaga nieco skupienia na bohaterach, bo jest ich trochę i niemal wszyscy z wyższej półki: adwokaci, prokurator, policjanci, lecz to w książkach Pauliny Świst norma, bo w każdej prym wiodą właśnie tego typu postacie.
Historia dość wciągająca, dobrze wymyślona z pewnym polotem i pikanterią, której czasem mi potrzeba.
Myślę, że to nie będzie koniec tej serii, gdyż nie wszystkie wątki zostały rozwiązane a powiem nawet więcej, że zapowiadają kontynuację i w kolejnej powinno być chyba jeszcze więcej niespodziewanych zwrotów niż tutaj.
Na koniec dodam cytat, który autorka zamieściła w Podziękowaniach: