Druga szansa recenzja

Moje ręce...Były takie obce. Nie moje. Ciepłe łzy płynęły po policzkach. Cisza dookoła.
- Boję się...- szepnęłam.
Matowy, martwy głos, nienależący do mnie.


Dzień jak każdy inny dla kogoś, kto nigdy nie poznał czym tak naprawdę jest bliskość, dotyk, troska i miłość. Dzień tak pusty jak dźwięk naszego imienia wypowiadanego przez drugą osobę. Pełen ciszy, chaosu i pragnienia, by ujrzeć w głowie ślady jakiegokolwiek życia... i na końcu przerażający krzyk, gdy okaże się, że nawet dla samych siebie jesteśmy zupełnie obcy...

Jednym słowem: Witajcie w Drugiej Szansie!

Jest to ośrodek dla osób, które straciły pamięć, mierzą się różnymi zaburzeniami psychicznymi i próbują przy pomocy specjalistów odzyskać nie tylko utracone zdrowie, ale także prawdziwe życie.

Fabuła jest oparta na przeżyciach Julki, nastolatki, która budzi się w miejscu całkowicie jej obcym. Pełna lęku i obaw próbuje przywołać najmniejsze okruchy wspomnień, by zrozumieć sytuację, z którą przyszło jej się zmierzyć. Niestety, zamiast śmiechu z głupiego żartu wyobraźni, na jej policzkach pojawiają się pojedyncze łzy, gdy w odbiciu lustra widzi zupełnie sobie obcą osobę...

Kim ja jestem?

To pytanie błądzi po jej głowie aż do momentu spotkania z Zofią Morulską, kobietą, która ma pomóc dziewczynie w walce z chorobą. Z pozoru miła profesjonalistka przedstawia pacjentce jej położenie, wyraża wyrazy współczucia w związku z pożarem, w którym Julka straciła rodziców, a następnie, by nieco uśpić podopieczną podaje jej leki, po których wszystko wydaje się jej tylko złym snem...

Odstawiając przepisane pigułki, dziewczyna ryzykuje bardzo wiele, jednak chęć poznania prawdy o samej sobie bierze górę nad rozsądkiem. Psychodeliczne miejsce, w którym znalazła się Julka, zaczyna odsłaniać przed nią prawdziwe oblicze. Szepty, głuche pukanie do drzwi, spotkania z rudowłosą nieznajomą z rodzinnej fotografii, nieme a jednak wołające o pomoc oczy Magdaleny, głos nakazujący jej się obudzić...

Prawda jest blisko, ale czy sen ma szansę się zakończyć?

Katarzyna Berenika - Miszczuk kolejny raz próbuje zachwiać stereotypami wprowadzanymi do świata literackiego i odkrywa przed czytelnikami nowe możliwości słowa pisanego. Trzymająca w napięciu historia nie pozwoli tak łatwo o sobie zapomnieć, nawet jeśli nagle stracicie pamięć ;)