Recenzja książki Toksyczna przyjaźń

Izzy i Bec przyjaźnią się od lat, jednak teraz, gdy Izzy postanawia powrócić do pracy, z której odeszła po urodzeniu dziecka, a Bec właśnie przyjęła zaręczyny swojego wieloletniego chłopaka, coś zaczyna się w ich relacji psuć. A może właściwsze byłoby powiedzieć, że ta relacja od początku była toksyczna, a teraz dawne żale i pretensje dochodzą do głosu, a wzajemne złośliwości osiągają nowy poziom...

Izzy od początku kreowana jest na tą złośliwą i mniej liczącą się z uczuciami innych. A jednak niektóre jej zachowania są dla mnie w części uzasadnione. Natomiast Bec... co tu dużo mówić, irytowała mnie, nawet gdy zdaje sobie sprawę z niewłaściwego zachowania swojej najlepszej przyjaciółki niewiele z tym robi, nie dąży ani do konfrontacji i wyjaśnienia sytuacji, ani do zerwania relacji. Chyba najlepiej określił ją jej brat nazywając narkomanem, dla którego przyjaciółka jest jak narkotyk.

Powieść przepełniona jest wzajemną złośliwością i uszczypliwością przyjaciółek, małymi intrygami i ogromnymi zdradami. Na pewno znajdzie ona rzesze fanek, wśród miłośniczek obyczajówek skupiających się na relacjach między kobietami.

Oprócz głównego wątku mamy kilka pobocznych i to bardzo interesujących. A samą powieść możemy podzielić na dwie części, rozdzielone wydarzeniem opisanym w prologu.

Jeśli chodzi o umowną pierwszą część, pełną intryg i relacji między Bec a Izzy, to mimo, iż mocno mnie one irytowały to czytało się ją w miarę szybko. Ciekawie poznawało się wydarzenia z przeszłości bohaterek i to jak przebiegał ten toksyczny związek. Natomiast, co do drugiej części książki, to wydaje mi się, że pozostanę w mniejszości, bo zupełnie nie przypadła mi do gustu. Nie będę zdradzała wydarzeń, które tam poznajemy, powiem jedynie, że nie przekonywały mnie one. Jak dla mnie brak tam chemii, całość wydawała mi się sztuczna i niedopracowana. Miałam wrażenie, że autorka wprowadza wątki, których potem nie kontynuuje, a relacje między bohaterami są... nijakie? słabo scharakteryzowane? sama nie wiem, ale nieźle się podczas lektury wynudziłam.

"Toksyczna przyjaźń" nie skradła mojego serca, chociaż momentami była całkiem ciekawa. Ale jestem pewna, że wszyscy lubiący delikatne thrillery psychologiczne z silnym wątkiem obyczajowym znajdą w niej coś interesującego.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Muza.