Recenzja książki Toksyczna przyjaźń

„Z bliska jej twarz jest idealna, lecz zimna jak lód. Nie do wiary, że dopiero teraz to zauważyłam".

Izzy i Becca od zawsze były nierozłączne, przyjaźniły się, wspierały. Już jako dorosłe kobiety, coraz częściej zaczynają ze sobą rywalizować. W dalszym ciągu twierdzą, że ich przyjaźń jest prawdziwa i silna, jednak coraz częściej nie zgadzają się ze sobą. Izzy jest piękną kobietą, ma przystojnego, zaradnego męża, jest bogata, ma wszystko o czym marzy. Otacza się zbytkiem i bryluje na licznych przyjęciach. Becca to jej przeciwieństwo, nieustannie zmaga się z nadwagą, zachowanie jej chłopaka pozostawia wiele do życzenia, robi wszystko, aby zostać dziennikarką, mieszka w małym, skromnym mieszkaniu. Niby wydaje się, że nie mogą bez siebie żyć, a jednak potrafią być bardzo okrutne w stosunku do siebie. Nie przebierają w czynach i słowach. Ich złośliwość bywa bardzo zajadła. Gdzie podziała się lojalność i serdeczność? Co doprowadziło do tego, że te dwie kobiety mają do siebie, aż tyle pretensji? W pewnym momencie pewne granice zostają przekroczone…

Powieść łączy w sobie kilka gatunków – obyczajowość, elementy kryminału i thrillera psychologicznego. Nie jest to przyjemna i słodka historia. Przyjaźń, która zostaje poddana niejednej próbie, nie potrafi się obronić. Zostaje skażona przez zazdrość i zawiść. Brak szczerości i niedopowiedzenia robią swoje, podważają zaufanie. Zakłamanie i obłuda biją po oczach. Ciągła krytyka, liczne upokorzenia, wywyższanie się, obietnice, miłe słówka, pochlebstwa, mydlenie oczu. Czekanie na odpowiednią chwilę, potknięcie, aby zadać cios. Czy taka relacja ma coś wspólnego z przyjaźnią? Nasuwa się pytanie, skoro się ledwo tolerują, dlaczego tkwią w tej chorej relacji? Jednak nie wszystko jest takie jak nam się początkowo wydaje.

Zaskakująca, bardzo dobra, wzbudzająca ogromne emocje i delikatne napięcie opowieść. O pozornej przyjaźni, która z tą prawdziwą nie ma nic wspólnego. Zakończenie całkowicie mnie zaskoczyło, zszokowało, jest nieprzewidywalne. Powieść daje do myślenia, polecam!