Recenzja książki Trawers

Trawers, trzecia część przygód komisarza Forsta, postaci wykreowanej przez Remigiusza Mroza. Na okładce czytamy “Wszystkie pożary zgasły, zostały tylko zgliszcza”. Główny bohater dopiął swego, osiągnął to czego od niego oczekiwano. Lecz podejmowane przez niego decyzje pozostawiły swoje konsekwencje, które już na zawsze zmieniły życie Wiktora. W tej części oprócz wątków dotyczących morderstw, górskich szlaków i działań polskiej policji mamy też poruszony bardzo istotny w dzisiejszych czasach temat uchodźców, który bezpośrednio jest wpleciony w fabułę.

Książka podzielona jest na trzy części. W pierwszej przyglądamy się życiu przestępców w polskim więzieniu, jednym z nich jest Wiktor Forst odbywający odsiadkę za zabójstwo, którego dokonał na Ukrainie podczas prowadzenie śledztwa z dziennikarką Olgą Szrebską. Dzięki nowym dowodom w sprawie, słynącej z niezwykłej skuteczności prawniczce Joannie Chyłce udaje się wyciągnąć komisarza z więzienia, dając mu tym samym możliwość kontynuowania śledztwa w sprawie tzw “Bestii z Giewontu”. W drugiej części Wiktor kontynuuje prywatne śledztwo na wolności, w międzyczasie dochodzi do kolejnych morderstw w Tatrach. Podejrzenie początkowo padają na uchodzców, jednak szybko się okazuje, że nie jest to jednoznaczna teza. Prokurator, która ewidentnie nie radzi sobie z zaistniałą sytuacja prosi o pomoc komisarza, razem próbują ująć bestię, która jak zwykle jest krok przed nimi i daje Forstowi ewidentnie do zrozumienia, że to ona rozkłada karty a on jest tylko pionkiem w jej grze. W trzeciej częsci mamy do czynienia z kontynuacją śledztwa i wreszcie z bardzo zaskakującym zakończeniem, którego z pewnością bym się nie spodziewała.

Mam wrażenie, że na początku książki mamy przedstawiany obraz człowieka, który niebezpiecznie zbliża się do dna. Odsiadka w więzieniu sprawia, że Forst staje się cienieniem człowieka, przy życiu trzyma go jednak fakt, że na wolności pozostją nierozwikłande dotąd tajemnice. Moim zdaniem książka lepsza niż pierwsza część aczkolwiek "Przewieszenie" było dużo bardziej wciągające i było w nim więcej zwrotów akci. Mimo wszystko książkę czyta się szybko i znacznie przyjemniej niż "Ekspozycję", pewnie dlateg, że jesteśmy już blisko rozwikłania zagadki i chce się jak najszybciej dowiedzieć kim była "Bestia z Giewontu" i tutaj ukłon w stronę autora, bardzo niespodziewane i zaskakujące zakończenie. Pozostawia bardzo pozytywne odczucia na sam koniec książki. Koniec zabójcy to jednak nie koniec przygód Wiktora Forsta, z chęcią sięgnę po kolejne tomy.