Wojownik Altaii recenzja

"Wojownik Altaii" to debiutancka powieść Roberta Jordana, amerykańskiego pisarza fantasy, znanego głównie jako autora cyklu "Koło czasu". Jordan powieść napisał czterdzieści lat temu, jednak z przyczyn losowych nie została ona wówczas wydana, choć dwukrotnie były nią zainteresowane wydawnictwa. Niezrażony porażką Jordan, pisał dalej. Kontynuował między innymi pracę Roberta E. Howarda, nad kolejnymi częściami przygód Conana Barbarzyńcy. Jego literacki debiut wydany został już pośmiertnie, Robert Jordan zmarł 16 września 2007 roku.

Rdzeń powieści koncentruję się wokół losów Wulfgara, lorda i wojownika z koczowniczego plemienia Altaii. Ten barbarzyński lud utrzymuję się dzięki rabunkom i handlom z innymi plemionami. Kiedy Altaii osiedlają się w pobliżu miasta Lanta, Wulfgar postanawia zgodnie z obyczajem złożyć wizytę dwóm królowym tego miasta i zapewnić je o swoich pokojowych zamiarach. Na miejscu okazuję się, że sytuacja w pałacu jest napięta niczym cięciwa łuku, a potężne władczynie wcale nie są zadowolone z audiencji Altaii. Chłodne przyjęcie a następnie jawna kpina królowych w stosunku do Wulfgara i Altaii ma jednak głębsze przesłanki, które wojownik będzie musiał odkryć sam.

"Wojownik Altaii" to powieść o prostej fabule, co mnie osobiście cieszy. Nie ma tu skomplikowanej intrygi, zawoalowanych niewiadomych. Postacie przedstawione są tym za kogo się podają, mają ciekawą charakterystykę i jak dla mnie zbudowane są całkiem sprawnie.
Ciekawie autor skonstruował królowe Lanty, Eiilin i Elanę oraz Siostry Mądrości. Bardzo interesujące było także to, że Jordan w powieści magię zarezerwował wyłącznie dla kobiet. To one mogły ją uprawiać i one miały moc. Jednakowoż były niezastąpione i niejednokrotnie pomagały wojownikom swoimi umiejętnościami.
Sam Wulfgar, tytułowy "Wojownik Altaii" jest postacią która wzbudza sympatię. Rozważny, inteligentny, odważny, nie boi się zaryzykować. Zawsze na pierwszym miejscu stawia dobro swojego ludu. W jednym momencie daje popis naiwności, sądzę jednak, że jest to spowodowane raczej kolejnością wydarzeń, które mają nastąpić później.
Uniwersum Jordana jest duże. Jest ciekawe i naprawdę rozbudza wyobraźnię. Nie można mu odmówić inwencji twórczej, nie można zarzucić pisarskiego niechlujstwa. Powieść ma początek, środek i koniec, choć koniec zostawia niedomkniętą furtkę.
Brakuje mi opisów batalistycznych. Ponieważ książka jest o plemieniu barbarzyńców, wojowników a i fabuła nawiązuję do walki i bitwy. Tego mi mało, to jest zdecydowanie minus.
Dla każdego fana fantasy, a także dla miłośników talentu Roberta Jordana będzie to świetna przygoda i uczta dla wyobraźni.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl