Monika recenzja

„Monika” to książka niezwykle realistyczna, a przy tym trudna i pełna emocji.

"Życie to nie teatr z suflerem u boku i możliwością nieskończonej liczby powtórek. Życie to ciągła premiera ze wszystkimi konsekwencjami popełnionych błędów."

Ela Downarowicz ma dar do tworzenia historii obok których nie da się tak po prostu przejść obojętnie i niezwykle ciekawie oraz emocjonująco snuje swoją opowieść. Opowieść, w której nic nie jest oczywiste, a problemów i trudnych tematów w niej nie brakuje. Autorka uderza w najczulsze punkty, a opisane losy bohaterów mogą się zdarzyć tak naprawdę każdemu z nas.

Czytając książkę nie dało się jej tak po prostu odłożyć na bok. Historia którą poznajemy ciągle krążyła w mojej głowie i pomimo, że od jej przeczytania minęło już trochę czasu to ciągle wzbudza we mnie wiele skrajnych emocji. Muszę przyznać, że od samego początku miała problemy z polubieniem głównej bohaterki. Nie chodzi o to, że była to źle wykreowana postać. Wręcz przeciwnie! Po prostu nie byłam w stanie pojąć jej zachowania, które doprowadzało mnie do płaczu. Pomijam już fakt traktowania mężczyzn, ale jako matka nie mogłam zrozumieć jej podejścia do tej maleńkiej i niczemu niewinnej istotki. Z jednej strony mogłoby się wydawać, że mamy tutaj do czynienia z typową depresją poporodową, ale sytuacja była znacznie bardziej złożona i odnosiłam wrażenie, że nasza bohaterka po prostu nie była w stanie pogodzić się ze swoim losem i tym, że już nie jest najważniejsza.

O Macieju nie będę mówić, bo takich facetów nie znoszę i strasznie mnie irytują. Jednak Marek to cudowna postać. Nie mogłam wyjść z podziwu jego zachowania i wielkiego serca. Strona za stroną byłam coraz bardziej ciekawa co zrobi i jak potoczą się jego losy. Było mi go tak po ludzku szkoda i nie mogłam czytać o tym jak Monika się nim bawi i podle go oszukuje.

Sięgając po „Monikę” musimy być przygotowani na cały rollercoaster emocjonalnym. Możemy bliżej przyjrzeć się życiu artystów, trudnym relacją damsko-męskim, czy trudom związanym z wychowaniem dziecka chorego na zespół Down’a. „Monika” to opowieść bolesna, trudna i życiowa, której finał może niektórych zaskoczyć. Po raz kolejny muszę podziękować Eli Downarowicz, że oddała w nasze ręce tak realistyczną historię od której bije taki ogrom sprzecznych emocji. Sięgnijcie po „Monikę” i zobaczcie jak niektóre wydarzenia zmieniły życie naszych bohaterów.