Królestwo popiołów. Część 2 recenzja

Zastanawiałam się czy ocenić samą książkę, czy dodać gwiazdki oceniając tym samym cały cykl. Ostatecznie oceniam tylko ten tom. Ale chcę, żebyście wiedzieli, że dla mnie ta historia zasługuje na 9 gwiazdek, nawet jeśli średnia wystawionych przeze mnie ocen na to nie wskazuje.

Mamy finał, piękny finał, to słowo idealnie tu pasuje, piękny, ale czy wymarzony? Częściowo na pewno. Przeczytałam ją w jeden dzień, pochłonęła mnie bez reszty. Jestem przywiązana do niemal wszystkich bohaterów i cierpię na myśl, że to już koniec naszej wspólnej przygody i czas powiedzieć "pa" już na zawsze, na rozdziale z pożegnaniami łkałam zdając sobie sprawę, że to również pożegnanie z czytelnikami. Bolało, czułam radość, ale i ból.

Jednak schodząc na ziemię, co do fabuły w tym tomie, to przyznam bez ogródek, że trochę się zawiodłam. Czuję mocny niedosyt, wiem, że książka w wydaniu oryginalnym jest jednotomowa, ale i tak liczyłabym na to, że to jednak w tej 2 połowie finału dostaniemy jakieś niespodzianki, pokazy umiejętności Aelin, etc. Ale tak się nie stało, wszystko było traktowane po macoszemu i moje emocje po prostu odpłynęły z biegiem czytania, gdy już wiedziałam gdzie to wszystko zmierza. Nie zbierałam w tym tomie szczęki z podłogi, nie ocierałam łez z wrażenia. Tego mi tu brakowało, ponieważ do tego cały czas przyzwyczajała nas autorka, a gdy przyszło co do czego, to ten płomień zgasł. To jest mój zarzut, nie było dostatecznego zwieńczenia wysiłku Aelin. Poza tym bitwa sama w sobie była super, ale dla mnie zakończenie jednak zbyt sielankowe, chociaż nie wiem kogo z własnej woli wysłałabym jeszcze w ramiona śmierci, rozumiem, że to ciężka decyzja, ale może czasem konieczna.

Po prostu brakowało mi takiego konkretnego WOW. Niestety tego nie ma, dostajemy sporo emocji, w czytaniu towarzyszy głównie irytacja (przynajmniej u mnie), ale przez cały tom czekałam na takie BAM, ale nie pojawiło się. Dość statycznie, a to jednak była wielka bitwa.

Mimo wszystko, ten finał był dla mnie bardzo ważny, cieszę się, że powstał, ale płaczę, że to już koniec. Na pewno jeszcze wrócę do tych książek, a póki co oczekuję pozostałych powieści od pani Maas, bo to chyba będzie jedna z moich ulubionych autorek.