W służbie królowej recenzja

W służbie królowej to historia Marion Crawford, zwanej również Crawfie, guwernantki opiekującej się przez 16 lat córkami rodziny królewskiej. Ta kobieta odegrała ważną rolę w życiu księżniczek Elżbiety II i Małgorzaty, pomagając im kształtować się jako młode osoby i przygotowując je do przyszłych obowiązków. Choć jej wspomnienia były kontrowersyjne, pozostaje ona postacią związaną z historią brytyjskiej rodziny królewskiej i wychowaniem jednej z najbardziej znanych i wpływowych osób na świecie.

Powieść wydana przez Tesse Arlen jest oparta na faktach, autorka próbuje wcielić się w osobę Marion i opisać jej historię z użyciem narracji pierwszosobowej. To opowieść o odrzuceniu swojego życia, rodziny, domu mieszkalnego i poświęceniu go dla pracy oraz przekładanie potrzeb, marzeń, pragnień córek królowej ponad swoje. Marion uwielbiała swoją pracę i chętnie wracała do pałacu, aby zajmować się dziewczynkami, ale niestety, gdy Lilibet stała się dorosła i gotowa, aby przejąć koronę a Marion w końcu mogła zacząć swoje prywatne życie, została odrzucona przez rodzinę królewską Powieść z początku jest urocza i swawolna, ale z każdą stroną robi się coraz bardziej smętnie i niepokojąco. Królowa nie akceptuje, że Marion wspiera Lilibet w jej dążeniu do zamążpójscia za księcia FIlipa i staje się coraz bardziej wrogo nastawiona.

Książka jest bardzo dobrze napisana, szybko i płynnie się ją czyta. Jest pełna emocji - jest wzruszająca, czasem zabawna i momentami smutna. Nie mogłam jednak wczuć się w postać głównej bohaterki. Ciężko się czyta opowieść o kobiecie, która jest tak inna ode mnie, tak inna od obecnych nurtów dbania głównie o siebie. Nie potrafię zrozumieć decyzji o zamieszkaniu w Londynie po rozpoczęciu emerytury zamiast powrotu do rodzinnego miasta, jak i ryzyka, na które świadomie się wystawiła opowiadając historię rodziny królowej pomimo jasnego zakazu. Z drugiej strony w ten sposób przynajmniej miała pieniądze, których nie dostała z pałacu za wykonaną pracę.Marion faktycznie w 1950 roku opublikowała książkę pt. "The Little Princesses" (Małe księżniczki), w której opisała swoje doświadczenia jako guwernantka księżniczek. Książka spotkała się z kontrowersjami i krytyką ze strony rodziny królewskiej, która była niezadowolona z ujawnienia prywatnych informacji.