Underground recenzja

„Założyła maskę, która przywarła do jej twarzy tak mocno, że już niemal w nią wrosła".

Przenosimy się do świata, w którym wszystko jest dozwolenie, gdzie nikt nie ma zahamowań, a wstyd i zażenowanie są całkowicie obce. Ludzie, którzy są zagubieni, nie odnajdują się w rzeczywistości, zatracają się w brudzie, mroku, dzikości, zepsuciu, własnym upodleniu…

Marla ma prawie trzydzieści lat, to inteligentna, wykształcona, samodzielna kobieta, z uporem maniaka, obsesyjnie dąży do samozagłady. Otacza się dziwnymi, mającymi specyficzne podejście do życia ludźmi. W ciągu dnia pracuje w korporacji w nocy zaś całkowicie się zmienia, jakby zakładała maskę. Przeinacza, jakby w Marli były dwie zupełnie różne osobowości. Szuka silnych, wręcz niebezpiecznych doznań, wrażeń. Jest stałą bywalczynią nocnych klubów, gdzie alkohol się leje, używki są na wyciągnięcie ręki, z czego Marla korzysta do woli. Mężczyzn zmieniania jak rękawiczki. Trzech wyróżnia się w tym tłumie Lizard, Morgit i Ichiguro. Traktuje ich przedmiotowo, lekceważąco, zachowuje dystans, wodzi ich za nos. Czy ta kobieta ma szansę wyrwać się z bagna, które wciąga ją z coraz większą siłą?

Bohaterowie wyraźnie ukazani, to ludzie obdarci z godności, bez zasad moralnych, nikogo i niczego nie szanują. Chcą używać, bawić się, często się zatracają, mają destrukcyjny wpływ na innych. Każdy z nich jest naznaczony, zmaga się życiem, głęboko ukrywa tajemnice. Nie polubiłam Marly, tak naprawdę nie potrafiłam jej zrozumieć. Jej zachowanie bardzo odbiega od powszechnie przyjętego, miałam wrażenie, że ona dusi się w takiej zwykłej, szarości, aby żyć potrzebuje złych bodźców. Przyciąga do siebie bardzo nieodpowiednich mężczyzn. Jest bezwzględna, egoistyczna, wyrachowana, zimna, pogubiona, wykorzystuje innych i sama jest wykorzystywana.Przygnębiające, trudne, ciężkie tematy. Toksyczne, chore relacje, samotność, zagubienie, wręcz obsesyjne dążenie do samozagłady. Igranie ze śmiercią, przedawkowanie, mieszanie używek. Samotność, brak zrozumienia, wsparcia. Bardzo luźne podejście do seksu. Co musi się wydarzyć, aby ci ludzie przejrzeli na oczy?

Jestem pod wrażeniem, nie jest to łatwa i przyjemna historia. Wstrząsa – taki chyba autorka miała zamiar. Brutalna, ukazuje samotnych, zagubionych ludzi, którzy sami nie wiedzą, czego chcą od życia, Ich zatracanie się i autodestrukcja chwilami przeraża. Powieść zmusza do głębokiej zadumy. Moje pierwsze spotkanie z autorką, mam nadzieję, że nie ostatnie. Nie polecam i nie odradzam, ta pozycja szokuje i wydaje się, że nie jest dla każdego.