Ostatni oddech recenzja

"-Wierzysz w przeznaczenie?-pyta nagle Ksawery, przez co moja dłoń z literką zatrzymuje się nad planszą. Spoglądam na niego zdezorientowana.- Czy uważasz, że wszystko to zbiegi okoliczności?
-W sumie nie wiem. ale sądzę, że jeżeli coś jest nam pisane, to w odpowiednim momencie się zdarzy."

„Ostatni Oddech” Katarzyny Garczyk jest debiutem autorki. Książka opowiada historię Kornelii oraz Ksawerego, dwojga młodych ludzi, których połączyło lato na Zanzibarze. Ksawery jest znanym muzykiem, który wraz ze swoją ekipą spędza wakacje w ciepłym kraju. Natomiast Kornelia to studentka psychologii, wraz z najlepszą przyjaciółką - zwariowaną Oliwią, pragnie spędzić wolne chwile na największej tanzańskiej wyspie. Bohaterowie poznają się na Zanzibarze oraz spędzają wspólnie wakacje. Między nimi zrodziła się wyjątkowa relacja, której oboje nie rozumieli, ale na obu duszach odcisnęła swoje piętno. Jednak zostaje zniszczona przez pewien incydent, który ich rozdziela. Spotykamy bohaterów po roku od feralnego rozstania. Bohaterowie dalej nie mogą o sobie zapomnieć mimo wielu starań. Oboje mają ciężką przeszłość, problemy, ale rozumieją się bez słów. Jednak, czy wspomnienia, zdrada i wiele niedomówień pozwolą im się pogodzić? Czy będą mogli odnowić swoją relację? Jakie dramaty i problemy czekają tę dwójkę bohaterów? Czy sława muzyka wpłynie na ich relacje?

Dla Kornelii muzyk Ksawery był oddechem życia, narkotykiem, jej ,,Ostatnim oddechem”. Powiem szczerze, że historia młodej studentki oraz sławnego muzyka bardzo mnie wciągnęła. Sprawiało mi ogromną przyjemność czytanie przygód tej pary. W dodatku bardzo polubiłam całą ekipę; Oliwkę, Bena, Maćka, Miłosza, Cichego Witka, a nawet Adama. Książka była delikatnym romansem, wielokrotnie uśmiechałam się pod nosem, czytając urocze momenty. Przeżywałam emocje wraz z bohaterami, śmiałam się z nimi, stresowałam, a nawet uroniłam łzę smutku. Relacja bohaterów nie była łatwa, oj nie, co chwile czekała na nich niespodzianka, kiedy już zaczynało się stabilizować, kolejny dramat odwracał wszystko o 180°. Bardzo podobały mi się retrospekcje z Zanzibaru, gdyż idealnie dopełniały całości, wyjaśniając pewne sprawy i wątki, dodatkowo miłą odmianą była narracja Ksawerego. Zakończenie „Ostatniego Oddechu” było moim zdaniem genialne. Pozostawiło nutkę niepewności oraz miejsce dla domysłów i wyobraźni, jednocześnie wywołując we mnie masę emocji, do tej pory nie mogę się otrząsnąć. Jedynym minusem było dla mnie pominięcie Oliwki i Bena, gdyż bardzo chętnie dowiedziałabym się co z nimi i z ich relacją. Autorka ma bardzo fajny styl, który od początku przypadł mi do gustu i dzięki temu książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Bardzo chętnie sięgnę w przyszłości po kolejne dzieła Pani Katarzyny. Zdecydowanie udany debiut. Serdecznie gratuluję oraz życzę dalszych sukcesów. Gorąco polecam!