Surogatki. Historie kobiet, które rodzą "po cichu" recenzja

Po lekturze muszę przyznać, że jestem zasmucona. I to nie historiami kobiet (choć niektórymi oczywiście też) ale głównie tym, że w moich oczach zmarnował się wielki kawałek świetnego "reportażu". Używam cudzysłowiu, bo w tej książce nie ma czegoś co jest dla mnie najważniejsze przy tym gatunku literackim - bezstronności. I tu nie chodzi o to, że ja jako czytelnik jestem za czy przeciw, a właśnie o to, że chciałbym sobie sama móc wyrobić opinię, lub utwierdzić czy zachwiać wcześniejsze zdanie. A osądy, wtrącenia i napomnienia autora nie powinny mieć miejsca. Nie wiem czy chciałabym to nazywać manipulacją, może jest to nieświadome, ale przyznaje, że zawiodłam się okropnie, bo temat jest bardzo ważny, powinniśmy o nim dyskutować, gdy tym bardziej przystępnej literatury w temacie surogacji jest tak mało. Gdy jednak czytam zdania takie jak np.: "Czy nie wszystkim nam powinno zależeć na tym, aby coś się zmieniło?" - pozwól drogi autorze, że zdecyduję sama lub "na ironię zakrawa to, że polscy politycy i prawicowe media poszli więc pod rękę z rosyjską propagandą" - w Niemczech czy Francji również są obywatele i media nieprzychylne tematom surogacji i zgaduje, że tam też pojawiają się artykuły negujące, obrażające, więc czemu obrywa się jak zwykle najbardziej nam? Tego nawet najstarsi górale nie wiedzą.
Widać, że autor zrobił spory research, dowiadujemy się historii całego przedsięwzięcia, jak wyglądają zarobki i koszta, czemu kobiety decydują się na surogację i jak cały proces przechodzą, o postrzeganiu przez społeczeństwo oraz ich rodziny. Dlaczego surogacyjnym rajem była/jest Ukraina, kto jest "klientem", jaka jest rola agencji, klinik, jakie mamy regulacje w prawie danego państwa i międzynarodowym. Prawdziwe historie kobiet z całego świata w tym tych z naszego podwórka. Ogólnie mnóstwo ważnej wiedzy. Zabrakło mi jedynie głębszego poruszenia tej ciemnej strony, bo o ile historii szczęścia jakie wynika z dania dziecka bezpłodnemu małżeństwu mamy wręcz bardzo dużo, to o tragediach dzieci nie było wiele.
Mam mętlik w głowie, co sądzić o tej pozycji. Myśle, że gdyby autor czasem się powstrzymał, otrzymalibyśmy świetną książkę, a tak mamy jedynie zebrane ciekawe opowieści, które jednocześnie samemu trzeba przesiać.