Napad. W tajnej służbie II Rzeczypospolitej recenzja

Kocham serie, bo uwielbiam moment, gdy kończy się pierwszy tom, a przygoda trwa. Jednak zawsze pojawia się ten sam lęk, gdy poprzedniczka była dobra (a w przypadku serii „W tajnej służbie II Rzeczypospolitej” mówimy wręcz o wyśmienitej), że drugie podejście nie będzie tym samym, znikną te emocje, napięcie, autor postanowi pozmieniać coś w fabule tak, że czytelnikowi się nie spodoba — jest dużo możliwości.

Nie chciałabym trzymać was w niepewności, więc powiem, że „Napad” zdecydowanie trzyma poziom. Dlatego, jeśli ktoś odczuwa to samo co ja, to tym razem nie trzeba. Przytaczając popularne obecnie stwierdzenie: „sprawdziłam, żebyście wy nie musieli”. Pierwszy tom był jak taniec. Na wielkim balu, w ciężkich okolicznościach (odwołanie do fabuły), gdy świat się walił — podszedł piękny człowiek, poprosił do tańca i razem pośród słów wirowaliśmy na parkiecie, w rytm bólu, nadziei, intryg, aż przekręciłam ostatnią stronę i muzyka przestała grać. Jednak już z pierwszymi zdaniami kolejnego tomu, wróciła, a ja, znając już kroki, mogłam zatracić się ponownie.

Co nowego przekaże, bo zapewne to się spodoba — więcej miłości, i to tak czasem pięknie napisanej, co by się słowa na sercu topiły.

Każdej romantycznej duszy zdecydowanie się spodoba. Nawet tej jeszcze nieodkrytej ;) Oczywiście mamy do czynienia z thrillerem historycznym, więc należy nastawić się tak jak przy pierwszym spotkaniu na: wartką akcję, smaczki historyczne, trudne decyzje, prawdziwych i fikcyjnych bohaterów, którzy zarazem zdenerwują, rozbawią, załamią (nawet nie wiecie, ile razy opadały mi ręce, gdy Wiktor rozmawiał z płcią piękną), ale co najważniejsze sprawią, że poczujemy się jak świadek tychże wydarzeń. To jest niesamowite. Robiłam to poprzednio, ale znowu muszę pochwalić autora. Choć skoro pisze, takie książki to powinien być do tego przyzwyczajony, świetna robota. Podczas gdy mamy często do czynienia z mass literaturą, tutaj widać oraz czuć dużo przygotowania, pracy, radość z przelewania słów na papier.

Oby więcej takich historii i książek.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.