Recenzja książki Uśpione namiętności

„Wszystko, za czym tęskniła, co odkładała na potem i o czym marzyła, było tuż obok, na wyciągnięcie ręki. To coś nazywało się... proste życie.”

Izabelle niedawno pochowała męża z którym przeżyła większość swojego życia. Kobieta nigdy nie pracowała zawodowo, zajmowała się domem, czworgiem dzieci i mężem, który wspinał się po szczeblach kariery. Teraz postanawia rozpocząć nowe życie, przez lata swoje własne potrzeby usuwała w cień, zawsze robiła to, co należało i była dla innych. Po śmierci męża, okazuje się, że jest jedyną spadkobierczynią, co niezbyt podoba się dzieciom. Te postanawiają, że u każdego z nich będzie mieszkała przez dwa i pół miesiąca, a resztę roku ma spędzić na zorganizowanych przez nich wakacjach. Wszystko układa się dobrze, do chwili gdy Izabelle postanawia powiedzieć, co tak naprawdę myśli o ich pomyśle.

Czy kobieta zdoła przeciwstawić się dzieciom i po raz pierwszy w życiu pójdzie za głosem serca, wybierając własne dobro? Moje kolejne bardzo udane spotkanie z autorką. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, niesie ogromne, sprzeczne emocje. Pani Ania czaruje słowem, naturalnie przekazuje życiowe prawdy, piękny, lekki, płynny, subtelny styl powodował ogromną przyjemność z czytania. Radość miesza się ze smutkiem. Pisarka umiejętnie i z wyczuciem oddaje emocje, porywy serca, wewnętrzne rozterki jakie targają naszymi bohaterami. A ci wyraziście ukazani, ich przywary, oczekiwania wobec innych, egoistyczne dobrze ukryte motywy postępowania. Każdy jest inny, autentyczny, nietuzinkowy, paleta przeróżnych osobowości. Izabelle polubiłam od razu, to ciepła, serdeczna, mądra kobieta, która przez całe życie dobro innych przedkładała na własne. Jej marzenia, pragnienia zawsze były spychane, upychane, były dla innych mało ważne.

Nietuzinkowa, urokliwa, pozytywna, całkowicie przykuwająca uwagę opowieść, która motywuje do zmian. Trudna, mozolna walka o siebie, o swoje marzenia, pragnienie życia po swojemu. Odwaga by przeciwstawić się innym. Każdy z nas ma prawo do życia po swojemu. Ukazuje kruchość i ulotność życia, przemijanie, zwykłą codzienność, tęsknoty, pragnienia. Trudne wybory i ich konsekwencje. Wzajemne zależności i oczekiwania wobec innych. Pozytywne nastawienie wobec świata i innych, afirmacja życia. Powieść wyraźnie pokazuje, jak każda z nas kobiet jest ważna, nie dla innych, dla siebie.

Mądra, wnikliwa, poruszająca, bardzo życiowa, dojrzała opowieść o kobietach i dla kobiet. Płyną z niej dobro i troska. Daje do myślenia, niesie nadzieję, wyraźnie ukazuje, że warto pójść za głosem serca i spełniać marzenia. Z całego serca polecam.