Utracony raj recenzja

Życie Juliette z góry naznaczone zostało bólem i cierpieniem. Jako córka mafiozy od dziecka zmuszana była obcować z tym klimatem. Była świadkiem wielu scen, których żadne dziecko nie powinno widzieć. Zdawała sobie sprawę, że może przyjść dzień, w którym to ona zmuszona będzie przejąć mafijny biznes. Śmierć matki choć mocno ją dotknęła stała się również możliwością ucieczki. Uchyliła bramę, za którą znajdował się inny świat...

Dziesięć lat później Juliette jest szczęśliwą mamą małej Chloe i ma przy boku mężczyznę, który wyciągnął do niej pomocną dłoń, gdy ona marzła na ulicy. To właśnie wtedy, gdy kobieta najmniej się tego spodziewa przeszłość postanawia się o nią upomnieć. Dociera do niej słuszność słów, że z mafii nie da się uciec, chyba, że w czarnym worku lub na dnie jeziora z betonową biżuterią. Życie Juliette ponownie zamienia się w piekło, a wydarzenia z dzieciństwa wydają się niczym w porównaniu z tym, na jakie tortury skazał ją ojciec tym razem. Dziewczyna nie ma siły już walczyć. Zostaje złamana. Pragnie, by ktoś ulżył jej w cierpieniu i po prostu ją zabił. Życie napisało jej jednak inny scenariusz i postawiło na jej drodze samego diabła. Liam Harris, największy rywal i wróg jej ojca staje się jej wybawieniem i przekleństwem jednocześnie.

Zacznę od tego, że bardzo podoba mi się styl autorki. Jest prosty i dosadny, a jednocześnie przyjemny w odbiorze. Czytało mi się tę książkę wyśmienicie.

Fabuła? Świetna. Nie mogłam się od tej historii oderwać, a jak już musiałam, chociażby po to, by coś zjeść, to myślami zostawałam w tamtym świecie i kminiłam co też tam się za chwilę może wydarzyć. Autorka zaskakiwała mnie licznymi zwrotami akcji, a napięcie jakie czułam podczas czytania osiągało najwyższy poziom. Czekałam na moment, w którym zdetonowana zostanie najpotężniejsza bomba i zmiecie wszystko z powierzchni ziemi. I boom... Ten moment nadszedł, a ja zbierałam swoje porozrzucane szczątki.
Aj, strasznie drastyczna ta moja recenzja, ale to chyba dlatego, że ciągle siedzę w klimacie "Utraconego raju".

Bohaterowie w tej książce są skomplikowani, nieobliczalni i nigdy nie można być pewnym jak się w danej chwili zachowają.
Juliette, która choć psychicznie złamana szybko odnalazła się w świecie Liama. Zaskakiwał mnie sam Liam, który czerpał chorą satysfakcje z zabijania, a jednak odnalazł w sobie pierwiastek ludzkości i wyciągnął pomocną dłoń do nieznajomej kobiety. Intrygujące okazały się być również postacie drugoplanowe: Jake, Roy i wredna Kate, która, coś czuję, że jeszcze sporo tu namiesza.

Jeżeli lubicie romanse mafijne z nietuzinkową, oryginalną fabułą, zawrotną akcją i ciekawymi bohaterami, to zachęcam do sięgnięcia po "Utracony raj". Polecam gorąco.