Recenzja książki Zostawiłeś mi tylko przeszłość

Z twórczością Adama Silvery spotkałam się przy tej pozycji po raz trzeci, przez co spodziewałam się pełnej emocji historii i się nie zawiodłam.

“Zostawiłeś mi tylko przeszłość” opowiada historię trójki chłopaków: Griffina, Theo i Jacksona. Griffin razem z Theo tworzyli niemal idealny związek do czasu aż chłopak, nie wyjechał na studia w Kalifornii. Tam poznał Jacksona, który został jego chłopakiem. Tam również zmarł na skutek niebezpiecznego wypadku, zostawiając dwie ukochane mu osoby. Zrozumienie jakiego potrzebował Griffin po stracie swojej ulubionej osoby, otrzyma jedynie od Jacksona. Czy ból i żałoba połączą ze sobą dwóch konkurujących wcześniej nastolatków?

Czytając książkę, miałam wrażenie, że jest to jeden, długi list pożegnalny. Chłopak w nim opowiada jak sobie radzi z żałobą, zwracając się bezpośrednio do swojego zmarłego przyjaciela, a zarazem pierwszej miłości. Coś, co przykuło moją uwagę na samym początku to przeplatanie teraźniejszości z przeszłością. Autor sprawnie wprowadza nas w świat żałoby Griffina, żeby później pokazać początki, a zarazem koniec relacji dwójki nastolatków. W momentach zmiany perspektywy cierpiałam bardziej przez to iż dowiadywałam się nowych rzeczy na temat chłopaków i niekoniecznie wszystkie przypadły mi do gustu. Nawet dochodziło do takich momentów, kiedy zamykałam książkę, nie chcąc na nią patrzeć czy bania się tego co mogę zobaczyć na następnej stronie. Zagłębianie się w historię było dla mnie istnym rollercoasterem, który przejechał chyba wszystkie możliwe emocje. Zaczynając od smutku po ból momentami nawet rozbawienie i nostalgie, żeby zatrzymać się na szoku i odrobinie szczęścia.

“Zostawiłeś mi tylko przeszłość”, należy do jednej z najbardziej bolesnych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałam. Już samo pierwsze zdanie wywołało we mnie wiele emocji, a sam akapit łzy. Pomimo iż z każdym kolejnym zdaniem cierpiałam coraz bardziej, chciałam więcej tego bólu. I stąd moje pytanie do wszystkich czytelników:

💜Dlaczego czytanie książek, które sprawiają ból, przynosi nam przyjemność?💜

Pomimo tego, że książka bardzo mi się spodobała mam kilka uwag. Brakowało mi trochę więcej o relacji Theo i Griffina. Ich związek zaczął się nagle po siedmiu latach znajomości. A sceny z ich przeszłości mało wnosiły, dowiedziałam się między innymi z nich tego, że się bardzo kochali, lubili układać puzzle czy tego, że mieli przyjaciela Wade’a. A jego postać mnie zaciekawiła, chciałabym się czegoś więcej o nim dowiedzieć.

Po przeczytaniu ostatniego akapitu długo nie mogłam dojść do siebie. Przed dobre kilka, a nawet kilkanaście minut siedziałam i patrzyłam w ścianę nie wierząc że to już koniec. A w głowie miałam jedno pytanie: To tyle? Chciałam więcej.

Podsumowując, książkę czytało się bardzo szybko. Był to dobrze spędzony czas. Czy polecam? Oczywiście, że tak. Tylko ostrzegam, przed zaczęciem książki Przygotujcie sobie karton chusteczek.