W deszczu łatwiej ukryć łzy recenzja

Marta ma dość szczęśliwe życie, własną kwieciarnię, uwielbia malować obrazy i wychodzi jej to naprawdę dobrze, jest od kilku lat z Grzegorzem i mimo że jej przyjaciel, za nim nie przepadają, ona jest szczęśliwa. Pewnego, zimowego dnia, w witrynie swojej kwiaciarni widzi wychudzonego, zmarzniętego nastolatka — Sebastiana. Wtedy jeszcze nie wie, że jej życie zmieni się całkowicie. Kilka lat wcześnie, w wypadku, zginął jej taka i ukochany brat. Sebastian początkowo przypomina jej brata, kobieta chce mu pomóc wydostać się z bagna, w jakim żyje. Chłopak jest zabiedzony, głodny, pomimo wielkich mrozów nie posiada ciepłej kurtki, szalika czy rękawiczek. Marta pomimo sprzeciwu Grzegorza pomaga Sebastianowi, wciągając w to swoich przyjaciół.
Związek Marty i Grzegorza coraz bardziej chyli się ku końcowi. Kobieta nie chce wyjechać z nim do Berlina, coraz bardziej widzi jego wady, że ważniejsze od niej są pieniądze. Nadal go kocha, jednak wie, że ich podejście do życia, przyszłości jest zupełnie inna, co nie daje szansy na szczęśliwe zakończenie.
Marta bardzo pomogła Sebastianowi, dzięki niej jego życie całkowicie się odmieniło. Dla chłopaka jest jak dobra wróżka, jedyna osoba, która się zainteresowała jego losem. Zakochuje się w niej, a im jest starszy, tym więcej łączy tę dwójkę.
Czy związek Marty i Grzegorza będzie miał jakieś szanse na ciąg dalszy? Jak kobieta pomoże Sebastianowi? Jak odmieni się los chłopca? Co połączy Martę i Sebastiana?

Historia, która chwyta za serce, nie jednokrotnie powoduje świeczki w oczach. Pokazuje nie tylko historię miłości (i to wielu, różnych), ale życie na skraju ubóstwa, odmianę życia na lepsze, dorastanie, odnajdowanie siebie, swojego szczęścia. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, praktycznie do ostatniej strony byłam przekonana, że zakończy się zupełnie inaczej, jednak nie byłam nim rozczarowana, a wręcz przeciwnie, pozytywnie zaskoczona.

Główna bohaterka dla mnie jest osobą bardzo pozytywną. Umiejącą wyciągnąć pomocną dłoń, nie patrząc na to, jak ktoś wygląda, a na to, jaki jest naprawdę. Umiejąca podnieść się pomimo rozczarowania, bólu. Jest wspaniałą przyjaciółką, nie myśli tylko o sobie, ale również (a czasami głównie) o innych.
Sebastian początkowo zamknięty w sobie, bojący się zaufać, trzymający się z dala od innych. Im bardziej historia się rozwija, tym bardziej on się zmienia. Wykorzystuje szansę, którą dostał w 100%, potrafi docenić wyciągniętą do niego dłoń, odmienione życie, stara się pokazać, że warto było w niego uwierzyć.
Grzegorz jest mężczyzną, który od początku nie przypadł mi do gustu. Egoistyczny, nieliczący się z innymi, gardzący biednymi. Jest typem człowieka, od którego osobiście wolałabym trzymać się z daleka.

„W deszczu łatwiej ukryć łzy” to jedna z najlepszych książek, jakie ostatnio czytałam, a jak wiecie, czytam dość dużo. Pełna emocji, wciągająca od pierwszej do ostatniej strony, zaskakująca, zapadająca w pamięci na długo. Z wielką przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu -http://anka8661.blogspot.com/2020/01/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-w.html