W deszczu łatwiej ukryć łzy recenzja

"W deszczu łatwiej ukryć łzy" - Marta jest romantyczką, prowadzi swoje życie tak jak chce. Jest właścicielką małej kwiaciarni, a na dodatek oddaje się swojej pasji jaką jest malarstwo. Od kilku lat jest związana z Grzegorzem, dobrze jej w tym związku, ale pojawiają się pewne zgrzyty. Grzegorz i ona pochodzą z dwóch różnych światów, on kochający bogactwo i robiący karierę, ona lubiąca swoje poukładane i spokojne życie. Związek nie wytrzymuje próby czasu, Grzegorz wyjeżdża do Berlina i tam spełnia się zawodowo. Marta zostaje w swojej kwiaciarni i pomaga biednemu chłopcu, który pewnej grudniowej nocy stanął na jej drodze.
Sebastian nie nie pamięta swojej matki, jest wychowywany przez ojca narkomana. Nikomu na nim nie zależy, często chodzi głody i zmarznięty. Pewnego razu trafia na kwiaciarnię Marty, obserwuje dziewczynę przez okno. Ona zaprasza go do środka, daje coś do jedzenie i picia. I tak nawiązuje się między nimi nić przyjaźni, która przekształca się w coś większego, mocniejszego. Dziewczyna pomaga chłopakowi, rodzi się między nimi uczucie. Dla Sebastiana jest to pierwsza miłość, dla o 10 lat starszej Marty ten związek nie ma przyszłości. Teraz jest dla Sebastiana całym światem, ale wie, że kiedyś odejdzie z jej życia i że będzie cierpiała. Mimo wszystko nie chce walczyć z uczuciami i poddaje się im. Czy ten związek ma szansę przetrwać? Czy różnica wieku nie wpłynie znacząco na ich relację. I jest jeszcze on, ten trzeci...

Książka napisana jest łatwym językiem dlatego czyta się ją dobrze i szybko. Historia zaciekawia, jednak w niektórych miejscach jest troszkę przekoloryzowana, na przykład kiedy Sebastian odnajduje swojego prawdziwego ojca. Poruszony jest problem różnicy wieku w związku, czasami wielka miłość nie wystarczy, aby taki związek przetrwał. Również nie jest łatwo utrzymać związek, kiedy ludzie pochodzą zupełnie z różnych światów. Książka przedstawia historię z perspektywy kilku lat, przez ten czas bohaterowie dojrzewają, zmieniają się, dokonują różnych wyborów życiowych. Polecam jako przyjemną lekturę do poduszki:)