Matnia recenzja



Cykl Rosyjska mafia autorstwa Pauliny Jurgii kończy “Matnia”, trzeci tom tego cyklu. “Matnia” była tak dobra, że podczas lektury było mi smutno, że ta historia się kończy. Obecnie autorka wydała pierwszy tom kolejnego cyklu i jestem pewna, że po raz kolejny będę się zachwycać pomysłami autorki oraz jej stylem pisania. Ten tom kończy historię Marty i Nikołaja, lecz rozpoczyna historię Igora, dzięki czemu możemy jeszcze trochę przebywać wśród brutalnego świata rosyjskiej Bratwy. Narratorem w tym tomie jest nie tylko Nikołaj czy Marta, lecz również Bestia, co jest genialnym pomysłem autorki, ponieważ to właśnie jego pokręcony umysł najwięcej skrywał i najbardziej mnie interesował. Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie, myśli o niej ciągle krążyły mi po głowie. Dawno żadna książka nie wywołała u mnie tylu emocji, nie chodzi o płacz, bo płaczę prawie przy każdej książce, tu zaś nie miałam czasu uronić ani jednej łzy. Nerwy miałam napięte do granic a końcówka spowodowała u mnie wyrzut przekleństw i nie małe krzyki. Uwielbiam i będę polecać na każdym kroku.

Marta już raz została porwana, mimo tego, że od poprzedniego porwania nie minęło dużo czasu oraz nauczyła się wiele by przetrwać, nie udało jej się zapobiec temu co ją spotkało. Jej ochroniarzem jest Rzeźnik, mężczyzna, który zasłużył sobie na swoją kliczkę. Budzi respekt nie tylko wśród worów, lecz również budzi coś w Marcie, która czeka na to co przyniesie los. Strach o własne życie i zdrowie, też to psychiczne towarzyszy jej na porządku dziennym, a Bestia krążąca wokół niej przyprawia ją nie tylko o drżenie i bezbrzeżne przerażenie, lecz również powoli doprowadza ją do braku chęci do walki, co będzie dla niej końcem.

Jak dużo można chwalić jednego autora? Myślę, że jeśli chwalenie jest szczere to można to robić bez końca. Uwielbiam pióro autorki, nie pozwala na chwilę wytchnienia, akcja pędzi a emocje jakie wywołuje są skrajne. Podziwiam autorkę za przygotowanie się do napisania tego cyklu, wiernie odzwierciedliła realia rosyjskiej mafii, pokazała, że jest możliwa w niej miłość, co jest nie tyle co piękne, co przerażające.

Bohaterowie zostali wykreowani w bardzo przemyślany i dosłownie genialny sposób, wejście w głowę psychopaty jest odurzające i przerażające. Właśnie przerażenie towarzyszyło mi przez większość książki. Ten tom jest bardziej mroczny niż poprzednie i uważam, że jest najlepszy z dotychczasowych. Za to, jeśli miałabym umiejscowić całą trylogię to będzie w Top 10 przeczytanych serii w moim życiu.

Na półce mam pierwszy tom kolejnego cyklu i nie zwlekając ani chwili sięgam po “Ławrusznika” by nie opuszczać tego mafijnego światka zbyt szybko. Polecam i namawiam wszystkich fanów książek, gdzie mafia rządzi, by sięgnąć po ten cykl i przekonać się samemu czy te wszystkie dobre opinie są prawdziwe.