Walka o oddech recenzja

Cóż, ta pozycja to niechybne podsumowanie mojego doświadczenia z SARS-CoV-2, pracy na oddziale covidowym i całej użerki związanej z wirusem, zaczynając od oddalenia życia rodzinnego, poprzez dwukrotne zachorowanie, a w efekcie po dyżury, po zakończeniu których człowiek czuł takie zmęczenie, iż nie pamiętał, jak właściwie wrócił do domu. Ale dobrze, nie rozgaduję się ma temat personalnych doświadczeń, bo to było, minęło i czego człowiek doświadczył to jego, a ja również wiem, że komentarze cisnące się na usta to "oesu, ona znów o covidzie", "mam już dość tego całego wirusa" nie będą tu obce i na pewno się pojawią. Co ciekawe, gdy Wam powiem, że sama umęczona jestem tym tematem, epidemią, będzie to zaskakujące? Chyba nie. Każdy ma już SARS-CoV-2 i wszystkiego, co z nim związane zwyczajnie dość, co nie zmienia faktu, że akurat "Walcząc o oddech" przeczytałam zarówno z sympatii do autora, jak i dlatego, by porównać, jak oddział covidowy oddziałowi covidowemu był nierówny. Nieco inne procedury, nieco inne postępowanie, nieco inna organizacja pracy, nacisk na całkowicie różne rzeczy, a jednak to co wspólne to kombinezony, walka z wiatrakami, częste poczucie bezsensowności i braku efektywności wykonywanej ponad siły pracy, irytacja. Wspólnego mianownika nie brakowało, przemyślenia moje i Tomasza również są zbieżne, dlatego dla mnie ta książka to idealne podsumowanie i zamknięcie raz na zawsze tego tematu.
Ponad rok temu czytałam pierwszą książkę autora pt. "Niewidzialny front", która mocno przypadła mi do gustu. Była dla mnie ona wprowadzeniem w temat, bo zaledwie kilka dni po zakończeniu lektury rozpoczęłam pracę w Szpitalu Tymczasowym. "Walka o oddech" kończy moją przygodę z tymże oddziałem, natomiast autor celnie ujmuje trapiące ochronę zdrowia problemy, które mimo wirusa w odwrocie (serio?) wcale się nie kończą. Autor dokłada do pieca nieco światopoglądu, dość ryzykownie posuwa się w nawiązaniach do polityki, wpuszcza odbiorcę do swojego prywatnego świata rodzinnego, a w efekcie oferuje interesujący reportaż podsumowujący jego doświadczenia w pełnieniu funkcji lekarza oddziału covidowego. W moim odczuciu w miarę upływu lat stanie się on świetnym dokumentem tego, czego personel medyczny doświadczał, a o czym jak najszybciej chce zapomnieć.