Madame Zero i inne opowiadania recenzja

Czy ta autorka ma w swoim dorobku powieści? Jeśli tak - chcę je przeczytać, jeśli nie - niech się zabiera do pisania. Opowiadania, powtarzam za Mistrzem Marquezem, trudniej stworzyć niż powieść, gdzie mało słów, a winno być dużo treści. Opowiadania to test warsztatowy dla literatów. Sarah Hall poradziła sobie znakomicie, a test zdała celująco. Aż chciałoby się czytać jeszcze i jeszcze.
" Madame Zero " tak na prawdęto dwa tomy opowiadań w jednej książce: tytułowe " Madame..." oraz " Piękna obojętność ". Bardziej przemawiaj do mnie te pierwsze.
Mrocznie i tajemniczo, elegancko i zaskakująco, może czasem trochę dziwacznie, ale z pomysłem. Opowieści są doskonale skonstruowane, każda przenosi czytelnika do innego świata, do innej MADAME.
Do rudowłosej, niespełnionej żony, która uciekła do lasu od szarej rzeczywistości;
* do innej MADAME - żony znudzonej, której przyjaciółka wskazała lekarstwo na nudę;
* do jeszcze innej MADAME - zhańbionej mężowskim nieślubnym dzieckiem;
* do MADAME - kochanki, którą kochaś porzucił na wakacjach;
* czy tej owładniętej manią seksu.
Tych kobiet i opowiadań jest szesnaście, każde zupełnie inne i wzbudzające różne emocje.
Czytało się świetnie, te zwięzłe, ale rozbudowane historie, napisane pięknym językiem o bohaterkach, które łatwo było polubić, a jeśli nie - to chociaż zrozumieć lub im współczuć.

Jedno tylko mi doskwierało. Opowiadania biegły donikąd, nie miały zakończenia. Najpierw fajne wprowadzenie w historyjkę, zaprzyjaźnianie się z postacią, jej dylematem, zapowiedź że zaraz coś się wydarzy, a pod koniec opowiadania na kilka zdań przed finiszem jakaś drobna akcja i … koniec. Bez finału, zakończenia, często się po prostu znienacka urywało, aż sprawdzałam, czy nie zabrakło kartek. A chciałoby się więcej. Może ten brak zakończenia to zabieg celowy ( w stylu: Czytelniku, namawiam Cię - puść wodze fantazji )? Do mnie to jednak nie przemawia. Brakuje mi kropki nad i. Ale i tak zachęcam do przeczytania, jeśli ktoś lubi opowiadania, tak jak ja.