Wdowi grosz recenzja

Wdowi grosz

Autor: @Morella ·2 minuty
2022-05-11
Skomentuj
4 Polubienia
Nie potrafię odpowiednio ubrać w słowa, jak bardzo czekałam na drugi tom serii „Wrzeciona Boga”. Główny bohater Teoś, skradł moje serce i nie było dnia, bym nie myślała o tym, jakie to przygody czekają chłopaka w kolejnym tomie.

Z wielkim żalem muszę napisać, że nieco się zawiodłam. Na ostatniej stronie „Kłosów” powiedziałam Teosiowi „Cześć!”, bo był to fajny, ciekawski i dopiero wchodzący w młodzieńczy wiek chłopak. W drugim tomie nagle okazało się, że muszę powiedzieć „Dzień dobry, Teofilu” i jednocześnie czuję, że ten trzydziestoletni mężczyzna niestety wcale nie uważa, by jakikolwiek dzień był dobry.
Poznajemy Teofila jako człowieka ciężko doświadczonego przez życie, jakby przytłoczonego całą sytuacją polityczną i zawiedzionego tym, że powstańcze działania to po trochu walka z wiatrakami. Odwagi oczywiście nie można odmówić i jemu i jego kompanom, bo z podziwu godną zaciętością i uporem prowadzili działania dywersyjne wobec polityki wroga. Niestety, z całej powieści wyziera ogromny smutek i rozczarowanie, prowadzące momentami do autodestrukcyjnych, szaleńczych zachowań.

Intrygującym motywem jest udział Teofila w grupie aktorskiej, która swoimi przedstawieniami zagrzewała rodaków do walki o wolność narodu. Teofil wówczas również odkrywał w sobie nowe pokłady sił do walki, ale też miał możliwość ustabilizowania prywatnych uczuć. Mając wybór, będąc wystawionym na pokusy, poszedł za głosem serca i poślubił Klarę, z którą, jak się później okazało, mimo wielkiej miłości, nie potrafił osiągnąć kompromisu. Dla Klary ważna była teraźniejszość i ogarnięcie podstawowych potrzeb w rzeczywistości, Teofil natomiast, żył tylko nadzieją na przyszłość wolnej ojczyzny. Szkoda, że mężczyzna nie potrafił wypracować kompromisu i zauważyć, że teraźniejszość w związku też jest ważna.

Sama akcja drugiego tomu poprowadzona jest w sposób dwutorowy, co jest ciekawym i potrzebnym zabiegiem, bowiem musimy przecież poznać, co działo się z Teosiem u progu dorosłości. Opowiedziana naprzemiennie historia ukazuje przede wszystkim to, jak wielkim patriota był i młodszy i starszy później Kłosek, choć poziom optymizmu różni się znacznie. Z każdym rokiem Teoś staje się bardziej ponury, częściej zagląda do kieliszka i trwa w swoim uporze. Mierzy się również z demonami przeszłości, jednak do końca nie wiadomo czy będzie w stanie wygrać tę walkę.
Nie mogę mieć uwag do fabuły, bowiem rozumiem, że takie było założenie autora, jednak prywatnie naprawdę brakuje mi klimatu z pierwszego tomu. Nie zmienił się styl języka, jakim autor się posługuje. Śląska gwara robi odpowiedni klimat, styl jest bardzo dobry, język lekki i przystępny. No cóż, zawiódł mnie główny bohater i niezmiennie tęsknię do Teosia Kłoska z pierwszej części. Oczywiście z chęcią przeczytam kolejny tom. Chcę poznać dalsze losy bohaterów, tym bardziej że na horyzoncie historycznym zbliża się największa wojna w dziejach.

„Wdowi grosz” oceniam na 7/10. To dobra lektura, choć nie tak łatwa i przyjemna jak tom pierwszy.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Szara Godzina.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2022-05-11
× 4 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Wdowi grosz
Wdowi grosz
Andrzej H. Wojaczek
7.6/10
Cykl: Wrzeciono Boga, tom 2

Dwudziestolecie międzywojenne. Teofil Kłosek – weteran powstań śląskich, zaprawiony w boju ułan i zasłużony działacz niepodległościowy – jest rozczarowany rzeczywistością wolnej Polski. Nuży go prac...

Komentarze
Wdowi grosz
Wdowi grosz
Andrzej H. Wojaczek
7.6/10
Cykl: Wrzeciono Boga, tom 2
Dwudziestolecie międzywojenne. Teofil Kłosek – weteran powstań śląskich, zaprawiony w boju ułan i zasłużony działacz niepodległościowy – jest rozczarowany rzeczywistością wolnej Polski. Nuży go prac...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

„ Zwycięstwo ma wiele twarzy, ale zawsze smakuje tak samo.” (str.123) Dwudziestolecie międzywojenne. Dalsze losy bohaterów sagi „ Wrzeciono Boga”, teraz już dorosłych ludzi, strażników polskości, ...

@asach1 @asach1

„Wdowi grosz” to drugi tom serii „Wrzeciono Boga”, które polecam z całego serca. Są takie książki, które czytasz i nagle oczy zachodzą ci łzami ze wzruszenia i tutaj było tak samo, jak przy pierwszym...

@book_matula @book_matula

Pozostałe recenzje @Morella

A gdy znów się spotkamy
A gdy znów się spotkamy

Kristin Harmel kolejny raz udowodniła, że potrafi tworzyć powieści na najwyższym poziomie. Bez wahania, ale z całkowitą pewnością sięgnęłam po najnowszą powieść autorki,...

Recenzja książki A gdy znów się spotkamy
Charlotta
W poszukiwaniu pana Darcy'ego?

"Imperium Jedwabiu: Charlotta" to powieść, która przyciągnęła mnie od samego tytułu. Skojarzenie słów "imperium" i "jedwab" niesie za sobą obietnicę historii pełnej boga...

Recenzja książki Charlotta

Nowe recenzje

Dama w kapeluszu
„Dama w kapeluszu” Anna Stryjewska
@martyna748:

Dzisiaj mam dla Was recenzję książki, po którą postanowiłam sięgnąć z dwóch powodów. Pierwszy z nich jest taki, że uwie...

Recenzja książki Dama w kapeluszu
Ani słowa o rodzinie
Rodzina, ach rodzina...
@ewelina.czyta:

Dziś przyszła pora napisać kilka słów o książce, która mnie niezwykle urzekła, a zarazem pozwoliła docenić moją własną ...

Recenzja książki Ani słowa o rodzinie
Bumerang
"Droga do odnalezienia siebie bywa długa i… sam...
@Mirka:

@Obrazek „pierwszą zasadą jest mieć zasady” Na nasze dorosłe życie wpływa wiele czynników, ale najbardziej znacz...

Recenzja książki Bumerang
© 2007 - 2024 nakanapie.pl