Wenecjanka recenzja

Literatura obyczajowa jest gatunkiem, po który lubię sięgać gdy chcę się mocno zrelaksować i łatwo zagłębić w opisaną historię. Kierując się tym sięgnęłam po książkę “Wenecjanka”, Bogny Ziembickiej. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z twórczością tej autorki.
Bogna Ziembicka jest polską pisarką, pochodzącą z Krakowa. Z wykształcenia jest filologiem. Początkowo pracowała w krakowskich wydawnictwach, później w korporacjach. Pisanie i snucie opowieści od zawsze było wielkim marzeniem autorki. Napisała między innymi serię książek o Różanach.”Wenecjanka” jest drugim tomem z cyklu “Panie na Koborowie”.
Jegle Haniszewska prowadzi w Wenecji spokojne życie razem ze swoim mężem, który jest lekarzem oraz dwiema córkami - Gabrielą i Matyldą. Pewnego dnia do Wenecji przyjeżdża bogaty i przystojny Amerykanin Nicolas de Belloy, ma za zadanie rozkochać w sobie córkę Jegle - Matyldę i oddać ją razem z matką, w ręce śmiertelnego wroga. Plan zaczyna się układać po jego myśli, dziewczyna bez pamięci zakochuje się od pierwszego wejrzenia jednak jej rodzina jest nieufna w stosunku do przybysza.
Tematem, który porusza książka jest przede wszystkim relacja sióstr - Matyldy i Gabrieli. Ta druga nie jest biologiczną córką Jegle. Obie dziewczyny nigdy nie pałały do siebie wielką sympatią, a ich stosunki były raczej oziębłe, lecz z biegiem wydarzeń siostry zostają skazane na siebie. Podobało mi się przedstawienie wewnętrznej przemiany, którą przechodzą dziewczyny i ich spojrzenia na świat.
Sposób, w jakim książka jest napisana jest dość trudny przez wiele dokładnych opisów i mocno rozwinięte dialogi. Nie każdemu ten styl przypadnie do gustu, mnie osobiście przez to książka momentami wręcz trochę nudziła, ale im dalej tym więcej się działo i przestało mi to przeszkadzać.
“Wenecjanka” na pewno mocno mnie zaskoczyła. Spodziewałam się zupełnie innej historii, również zakończenia. Na pewno czegoś mi w niej brakowało, po przeczytaniu książki odczułam pewien niedosyt. Była to historia trochę o wszystkim i o niczym.