Wenecki szkicownik recenzja

Zanim zabrałam się za recenzję książki "Wenecki szkicownik" autorstwa Rhys Bowen, jak zwykle przejrzałam najpierw opinie innych osób i jak zazwyczaj się z nimi zgadzam, tak tutaj, czytając same zachwyty na temat bohaterów, stylu autorki i samej fabuły, zdałam sobie sprawę, że mi tak naprawdę niewiele się w tej powieści podobało.
"Wenecki szkicownik" zawiera dwie historie, które są ze sobą powiązane. Historia Julii - młodej dziewczyny, która w czasach wojny wyjeżdża na krótkie wakacje z ciotką do Wenecji i zakochuje się w pewnym młodzeńcu, przeplata się z losami Caroline, która jest jej cioteczną wnuczką i także zmaga się z wieloma nieprzyjemnymi rzeczami w życiu. Wydarzenia z obu części dzieli zatem kilkadziesiąt lat, więc znajdą tu coś dla siebie miłośnicy historii jak i romansów współczesnych.
Sięgnęłam po tę książkę właśnie ze względu na intrygującą fabułę, ale wydaje mi się, że liczyłam na coś zupełnie innego. Męczyłam tę historię miesiąc i w pewnym momencie myślałam już, że nie dam rady jej dokończyć. No cóż, zupełnie się nie polubiłyśmy i jakoś nie wkręciłam się w losy żadnej z bohaterek.
Sam styl autorki może i jest przyjemny, ale całość niemiłosiernie mi się dłużyła i wcale nie uważam, żeby czytało się szybko. Nie dostrzegam w tej pozycji nic, oprócz miliona niepotrzebnych jak dla mnie opisów jedzenia, budynków i miejsc, które niczego konkretnego do fabuły nie wnoszą. Może są osoby lubiące tego typu opisy, ale ja najchętniej wszystkie bym je pomijała, bo po prostu mnie nudził.
W same historie miłosne zawarte w książce też nie bardzo mogłam uwierzyć i wydawały mi się one po prostu nierealne, choć już bliżej mi było do Caroline, niż do Julii. Myślę nawet, że losy Caroline są tą mocniejszą częścią powieści i śledziłam je z większą przyjemnością.
Książka porusza także niewątpliwe bardzo ważne tematy jak wojna czy ataki terrorystyczne, więc nie jest ona tak przyjemna i łatwa w odbiorze jak mogłoby się wydawać, ale całość zbyt mocno mnie przytłoczyła.
Myślę, że po prostu trzeba lubić pewne rzeczy, żeby pozytywnie odebrać tę historię. Ja niestety nie znalazłam w niej elementów, które mogłyby skraść moje serce. Jednak osobom interesującym się czasami II wojny światowej ta historia może przypaść do gustu.