Mrok Duszy. Część 2 recenzja

W przypadku problemów, które mogą zagrażać naszemu otoczeniu, nie zawsze dobrym rozwiązaniem jest ucieczka z izolacją od naszych przyjaciół bądź bliskich. W sytuacjach, w których sami nie jesteśmy w stanie wygrać z danym zagrożeniem, lepszym rozwiązaniem będzie szczera rozmowa oraz zjednoczenie się, bo wtedy tylko jest szansa na zwycięstwo.

Zarys fabuły

W książce spotykamy dalsze losy Luizy Dot, a także pozostałych bohaterów, których mogliśmy poznać w poprzednich częściach serii. Bohaterka leczy rany po starciu z przeciwnikami w tym z wampirem, ale dużo gorzej ma się jej dusza, która zapada w mrok po utracie ukochanego. O jej względy zabiega wilkołak Dominik, który owszem jest bliski dla niej, ale nie aż tak, jakby on chciał. Coraz więcej w jej życiu miejsca zajmuje Luka, dla którego Luiza nie jest obojętna i ze wszystkich sił stara się chronić kobietę angażując się w przygotowania do wojny, która powoli nadchodzi. Kobietę czekają trudne zadania, jak i problemy do rozwiązania, z którymi raczej sobie sama nie poradzi, jak początkowo zakładała. Kto okaże się w najbliższej przyszłości prawdziwym zagraniem dla Luizy i czego karygodnego dokona? Jakie niebezpieczne wydarzenia będą miały miejsce w życiu bohaterów? Jakich odkryć dotyczących jej przeszłości dokona Luiza? Jak zakończy się ten tom? O tym w książce „Mrok duszy. Część 2” autorstwa Klaudii Max.

Strata bliskiej osoby

Autorka w swej książce ukazała dylematy wewnętrzne, które przeżywa osoba po stracie kogoś bliskiego. Oczywiście pojawia się: ból, tęsknota, brak chęci dożycia i można zaobserwować ogólne zniechęcenie do podejmowania działań ku lepszej przyszłości. Do tego trzeba dołożyć momenty, w których bohaterka zastanawiała się, czy jest sens walczyć z wrogiem u boku przyjaciół, czy może lepiej samotnie, wiedząc, że już nikogo się nie straci. Kolejnym problemem do rozwiązania było to, czy po upływie danego czasu można już myśleć o otwarciu swego serca na nowego mężczyznę, który i tak w pełni nie zastąpi tego poprzedniego. Taka tematyka może okazać się pomocna osobom przeżywającym podobną stratę. Są tu poruszone zagadnienia, które wydają się trudne do pokonania osobie cierpiącej. Myślę, że autorka doskonale poradziła sobie z tak trudnym zadaniem opisania uczuć Luizy. Natomiast takie ukazanie postaci sprawia, iż czytelnik może utożsamiać się z nią/nimi, pomimo iż występują w tej pozycji bohaterowie nie z tego świata.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się z przyjemnością, dzięki pełnemu wachlarzowi uczuć, których doświadczają bohaterowie, a także emocji wywołanych przez niespodziewane, często niebezpieczne wydarzenia. Pozycja jest połączeniem romansu klasycznego z fantasy i moim zdaniem, jak najbardziej udanym. Na początku znajdziemy pamiętnik bohaterki, w którym mamy streszczenie dwóch poprzednich części, dzięki czemu można czytać ją osobno, ale najlepiej poznać historię szczegółowo, sięgając po poprzednie tomy. W książce możemy znaleźć kilka grafik ukazujących wybrane sceny z życia bohaterów, co jest zdecydowanie plusem. Osobiście nie mogę się doczekać kontynuacji, gdyż zakończenie zostawiło mnie zaintrygowanego tym, co się jeszcze może wydarzyć w życiu Luizy Dot. Okładka nawiązuje do poprzednich tomów i przykuwa wzrok potencjalnego odbiorcy. Gorąco polecam książkę wszystkim fanom takiej kombinacji gatunków, gdyż ta powieść z jednej strony zdecydowanie może ułatwić postrzeganie niektórych życiowych problemów, a z drugiej przeniesie nas w inny świat pełen nieczystych mocy, nadprzyrodzonych zjawisk i postaci niekiedy nam znanych z innych utworów, ale wykreowanych na swój własny sposób przez autorkę.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorce Klaudii Max.