Wichrowe wzgórza recenzja

Emily Bronte to angielska powieściopisarka i poetka.Córka pastora, urodzona w 1818 roku w Thornton. Jej jedyną powieścią były "Wichrowe Wzgórza", które po raz pierwszy wydano w 1847 roku pod pseudonimem Ellis Bell. Niestety utwór nie spotkał się z przychylnością czytelników. Oceniano go negatywnie, mówiąc że książka jest brutalna i ponura. Historia doczekała się kilku adaptacji filmowych.

Aby przekonać się, jakie wrażenie zrobi na mnie ten klasyk, zdecydowałam się na najnowszy egzemplarz Wydawnictwa MG. Książka jest wydana w solidnej, twardej oprawie. Uzupełniona została we wstęp, z którego poznajemy różnice wynikające z poprzednich wydań (książka była tłumaczona również przez J. Sujkowską). Na końcu znajduje się obszerne posłowie Piotra Grzesika, który jest autorem tego tłumaczenia "Wichrowych Wzgórz". Autor wnikliwie analizuje poszczególne postaci, wyjaśnia całą historię zawartą w książce.

Akcja rozpoczyna się w 1801 roku w Thrushcross Grange. Do posiadłości przybywa nowy najemca, pan Lockwood. Chcąc poznać okolicznych mieszkańców, nawiązuje rozmowę z gospodynią Ellen Dean. Od tej pory, to ona jest narratorką całej historii. Pan Lockwood poznaje burzliwe losy rodów Earnshow oraz Linton. Podobały mi się wieczory, podczas których gosposia wracała myślami do minionych lat. Jej opowieści były tak żywo opisane, że miałam wrażenie jakbym również była jej bezpośrednim słuchaczem.

Pewnego dnia do domu rodziny Ernshow zostaje przyprowadzony chłopiec, sierota. Heathcliff jest cyganem i bardzo różni się od innych dzieci. Jego zachowanie bulwersuje i spotyka się z pogardą ze strony mieszkańców. Znajduje on przyjaciółkę w córce gospodarza. I tylko ona jest mu przychylna. Jednak Katherina trafia do domu zamożnych ludzi i tam poznaje młodzieńca, za którego zostaje wydana. Po tym zdarzeniu Heathcliff opuszcza miejsce zamieszkania i słuch o nim ginie. Wraca po kilku latach i burzy spokój mieszkańców. Pojawia się chęć zemsty, próba wyrównania rachunków.

Sięgając po "Wichrowe Wzgórza" miałam wyobrażenia pięknej, romantycznej historii. To co otrzymałam było całkowitym zaprzeczeniem. Otrzymałam mroczną, wręcz gotycką fabułę. Nie mamy tu lekkiego, poetyckiego języka. Relacje między bohaterami są toksyczne, niszczą i jednocześnie przyciągają do siebie. Brak możliwości spotkania powoduje ogromną tęsknotę, ale gdy już do niego dochodzi, to wywołuje ono ból. Mamy do czynienia z zachowaniem diabolicznym, wręcz zwierzęcym. Dialogi są pełne nienawiści. Nie da się polubić bohaterów, którzy ciągle się wyzywają i kłócą. Aż trudno uwierzyć, że ta historia została napisana przez młodą kobietę. I wcale nie dziwi mnie fakt, że z takim oburzeniem została przyjęta przez pierwszych czytelników. Ja sama czytałam z wypiekami na twarzy. Nie mogłam oderwać się od książki. Nie mógłam pojąć zachowań bohaterów. W mojej głowie pojawiały się pytania bez odpowiedzi:
-dlaczego człowiek zakochany poniża i upadła swoją wybrankę?
-jak można odczuwać przyjemność z cierpienia bliskiej osoby?
-jak daleko posunie się człowiek by zaspokoić swoje żądze?

Mimo trudnej, mrocznej fabuły książki nie da się odłożyć. Jest w niej coś co przyciąga i sprawia, że myślimy o niej jeszcze długo po zakończeniu. Byłam sfrustrowana i jednocześnie ciekawa finału.

Uważam, że "Wichrowe Wzgórza" to historia ponadczasowa. Wywołuje wiele emocji i wzruszeń. Jest napisana z wielkim rozmachem. Już dawno żadna książka nie zrobiła na mnie tak dużego wrażenia. Na pewno jeszcze nie raz do niej wrócę. Dużo cytatów utkwiło mi głowie i ciągle zastanawiam się, co pisarka chciała nam przekazać. Traktuję ją jako bestseller, dzieło wybitne. W mojej biblioteczce ma swoje honorowe miejsce. Jest to lektura obowiązkowa każdego fana literatury klasycznej. Polecam.

" Miłość jest jak liść w lesie – czas ją zmienia, tak jak zima zmienia wygląd lasu. ”

" Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego. "

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl