Outsider recenzja

W małym miasteczku Flint City, na początku lipca dochodzi do bestialskiego morderstwa na chłopcu. Sprawa wydaje się oczywista. Liczni świadkowie oraz niezbite dowody wskazują na lubianego nauczyciela Terry’ego Maitlanda. Po spektakularnym aresztowaniu i przedstawieniu mocnych zarzutów, prokuratura jest pewna, że złapała odpowiedniego człowieka. Tylko, że Terry nie mógł tego zrobić. Liczne nagrania potwierdzają, że w momencie morderstwa przebywał w innym mieście. Nasuwa się zasadnicze pytanie: jak można być w dwóch miejscach jednocześnie?

„- I ty musisz mu powiedzieć, żeby przestał. – Czerwone wargi poruszające się w czarnej koziej bródce. – Powiedz mu, że jeśli on albo ktokolwiek z nich spróbuje mnie znaleźć, zabiję ich, a ich flaki rozrzucę na pustyni, żeby sępy miały co jeść. Rozumiesz mnie?”

Przyznam szczerze, że miałam bardzo duże oczekiwania wobec najnowszego „Outsidera” Kinga. Nie jestem jedną z tych czytelniczek, która dopatruje się wad w jego najnowszych powieściach; jest wręcz odwrotnie, te nowe bardziej mi się podobają od wcześniejszych dzieł autora.
Historia całkowicie mnie porwała. Mało piłam, mało jadłam, szkoda mi było czasu, aby pognać do kibla, bo nie mogłam doczekać się kolejnych przeczytanych słów w nadchodzących stronach. Wkręciłam się na całego. Z kołatającym sercem i niepokojem, jakiego od bardzo dawna nie odczuwałam, czytając jakąkolwiek powieść, dognałam do końca.

Przyznam, że spodziewałam się większej petardy w zakończeniu. Przy tak ciekawie napisanej historii, oczekiwałam wręcz fajerwerków. I gdy całą powieść mogłabym uznać za idealną, to te ów zakończenie popsuło cały efekt.

„Outsider” jest napisany w podobnym klimacie, co „Koniec warty”. Tutaj też King popełnił według mnie grzech, zdradzając losy bohaterów z „Pana Mercedesa”. Pojawienie się jednej z bohaterek - Holly Gibney, pewnie pchnęła go w tym złym kierunku. Uważam, że jest to nieco kłopotliwe dla czytelników, którzy nie zapoznali się z całym cyklem, a w przyszłości chcieliby po niego sięgnąć.

Autor w swojej najnowszej powieści oddał również cześć wielu wspaniałym autorom, takim jak: Arthur Conan Doyle, Harlan Coben, Agatha Christie i Edgar Allan Poe.

Mocna, wciągająca, odrażająca i niesamowicie ciekawa – tymi słowami mogłabym opisać najnowsze dzieło Kinga. I nazwijcie mnie masochistką, ale nawet kiedy czułam ciarki, a serce biło mi tak mocno, że groziło to zawałem, to i tak nie mogłam przestać czytać. Już dawno nie odczuwałam takich emocji podczas lektury. Później długo po przeczytaniu całości, nie mogłam pozbyć się obrazu wstrętnych białych larw..
Ze szczerym sercem polecam.