Krew w piach recenzja

Choć Katarzyna Bonda ma na swoim koncie ponad trzydzieści powieści, było to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Do tej pory zawsze coś mnie zniechęcało. Ciężko oceniać samą historię, bo została oparta na prawdziwych wydarzeniach, ale autorka ma przyjemny, lekki styl, a fakty potrafi ukazać w ciekawy sposób. Tym razem na tapet wzięła sprawę kołobrzeskiego uwodziciela-oszusta, którego ofiarami padło wiele kobiet. Metodycznie mamił je, czarował, rozkochiwał, by zamordować i przejąć ich majątek wykorzystując do tego kolejną "Skarbę". W zeszłym roku został uznany za winnego zabójstw trzech kobiet.

Wilk w owczej skórze. Nie jest ciężko domyślić się, że fabuła opiera się na historii kołobrzeskiego biznesmena i marynarza Mariusza G., nazwanego przez media "Krwawym tulipanem". Przeszłość mężczyzny jest tak bogata, że pewnie starczyłaby na kilkutomowe dzieło. Autorka dotarła do małoznanych faktów, wybrała te najistotniejsze i ułożyła w formie powieści. Wydarzenia przedstawione są w dwóch przestrzeniach czasowych. Dominują te, które dzieją się w książkowej teraźniejszości. Zdarzenia sprzed pięciu lat ukazane zostały w formie retrospekcji.

Jest to nowa odsłona tego, o czym pewnie większość z nas słyszała z racji dużego zainteresowania mediów. Autorka dodała do tego naturalne, sfabularyzowane dialogi, a efekt jest przynajmniej zadowalający. Mimo że sprawę Mariusza G. znałam z doniesień medialnych, pisarce udało się wciągnąć mnie w przedstawioną historię. Było to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, ale z pewnością nie ostatnie.