Vermillion #1 recenzja

Byłam bardzo ciekawa tej lektury, spotkałam się z wieloma pozytywnymi opiniami ale zadziwiła mnie ostateczna ocena w serwisach. Książka łącząca w sobie wątki obyczajowe i fantastyczne, ale i wątek kryminalny się znajdzie, w której główną role odgrywają wino i wampiry.

Tonny od zawsze zadawała się z potworami, wychodząc spod władzy jednego z nich, trafiła do kolejnego, tym razem do wampira jednego z Lordów, który uczynił ją swoim Sommelierem, czyli osobą odpowiedzialną za dobre samopoczucie swojego pana, który dba też by Lordowi nie zabrakło życiodajnego płynu. Nowe życie kobiety jednak ponownie staje na głowie, gdy jej pan umiera, a ona sama staje się solą w oku innych wampirów, szczególnie nowego pana na zamku i jego prywatnego sługi i kochanka. Thaddeus początkowo na wszelkie sposoby stara pozbyć się konkurencji, jednak w pewnym momencie zaczyna inaczej patrzeć na rywalkę, w której zaczyna widzieć coś więcej.

Szczerze mówiąc mam nieco mieszane uczucia, co do tej lektury. Zastosowany był tutaj zabieg, którego szczerze nie znoszę, mianowicie wstęp, który nie do końca jest związany z historią i daje mylne wyobrażenie o kolejnych rozdziałach. Gdy przechodzimy do właściwych wydarzeń, robi się nieco intrygująco, ale jak dla mnie wszytko rozwija się zbyt wolno, cały czas tworzą się nowe pytania, towarzyszyło mi uczucie niepewności i trochę się gubiłam w wątkach, bo często zmieniają się perspektywy, wydarzenia i linie czasowe. Autorka mąci w fabule tym samym przedłużając w nieskończoność ciąg wydarzeń. Punktem kulminacyjnym jest moment, w którym nienawiść i zazdrość zmienia się w poważne uczucie, które nie powinno mieć miejsca, a główni bohaterowie stają przed trudnymi wyborami.

Książka skupia się bardziej na wątkach obyczajowych, dowiadujemy się bardzo dużo o głównej bohaterce, która jest bardzo ciekawą i złożona postacią. Według mnie ona jest największym atutem tej powieści, bo wszystkie wydarzenia w pewnym stopniu są z nią jakoś powiązane. Ubolewam jednak na tym, że wątki fantastyczne, związane z wampirami są bardzo okrojone, za mało tutaj wampiryzmu, mroku, nawet samej krwi. Troszeczkę inaczej wyobrażałam sobie tą historię, choć końcówka była dość emocjonująca i dzięki niej dałam książce nieco wyższą ocenę, bo zrobiło się dużo bardziej intensywnie, jednocześnie zakończenie zostawia nam więcej pytań niż odpowiedzi.

Historia jest pierwszym tomem dylogii, choć nie do końca mnie zachwyciła, to jestem szczerze ciekawa jak dalej potoczy się historia Tonny i Thaddeusa oraz jak to wszytko się zakończy, dlatego będę wypatrywać drugiego tomu, mając nadzieję, że autorka w pełni wykorzysta potencjał tej historii.