Własną drogą recenzja

“Miłość to zawsze dar. Kiedy kogoś kochamy, obdarowujemy go uczuciem bezwarunkowym, nie żądając niczego w zamian”.

Melania wiedzie dość spokojne, ułożone życie, spełnia się zawodowo, ma narzeczonego, z którym niebawem planują się pobrać, ich wspólną pasją jest jazda na motocyklu. Niespodziewanie, narzeczony oświadcza jej, że się zakochał. Młoda kobieta czuje się oszukana i zdradzona, podejmuje decyzję o rozstaniu się na jakiś czas, by na spokojnie wszystko przemyśleć. Decyduje się na zmianę otoczenia, wie, że musi nabrać dystansu i uporać się z duszącymi emocjami. Bierze kilka potrzebnych rzeczy i na motocyklu wyrusza przed siebie. Podczas wyprawy psuje jej się motor, z pomocą przychodzi jej młody mężczyzna Miron. Proponuje spotkanie, Melania z obawami przyjmuje je. Nie wszystko jednak idzie po ich myśli, Melania rusza w dalszą drogę. Trafia nad jezioro, a tam na zupełnym odludziu mieszka Piotr, jej pierwsza miłość. Wtedy jej motocykl kolejny raz się psuje.

Trzy miłości… tak trudno dokonać wyboru, a może to los sam wybierze. Akcja powieści toczy się spokojnym rytmem i niesie spore emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, zaskakuje, wzbudza spore emocje. Ciekawie, wyraziście, naturalnie ukazani bohaterowie, to ludzie, łatwo się z nimi identyfikować do większości z nich poczułam sympatię. Z przyjemnością wkroczyłam w życie Melanii i razem z nią przymierzałam jej trudne życiowe ścieżki. Polubiłam ją, bardzo. To inteligentna, serdeczna, wrażliwa, silna kobieta.

Tutaj nic nie takie, jak nam się początkowo wydaje. Autorka zaskoczyła mnie, mocno. Trudna, poruszająca historia. Boląca zdrada, która niszczy, wydawać by się mogło, idealny związek. Podejrzenia, przybierający na sile brak zaufania, którego nie da się odzyskać. Trudne decyzje, próba rozpoczęcia wszystkiego od nowa, nieprzepracowane traumy. Rodzinne, trudne relacje, przeżywanie żałoby, brak wsparcia, niezrozumienie, zamykanie się we własnym bólu. Patologiczna rodzina, alkohol, liczne rodzeństwo pozostawione samo sobie, krzyki, wyzwiska. Poczucie samotności, bezsilność, złość, depresja, choroba, niepełnosprawność. Los, przeznaczenie, które rządzą się swoimi prawami i same kierują naszymi życiowymi ścieżkami. Uwagę zwraca piękno i kojący wpływ natury.

Poruszająca, mądra życiowo, wartościowa, zaskakująca powieść obyczajowa. Ukazuje życie, z jego dobrymi i złymi stronami i to jak czasami niewiele od nas zależy. Każdy z nas ma jakąś swoją drogę do pokonania. Zakończenie tchnie optymizmem i nadzieją. Serdecznie polecam.