Worowka recenzja

"Worowkę" zaczynałam czytać ze spokojem, bo byłam przekonana, że to pierwsza część trzeciego tomu i że z tej serii będzie jeszcze jedna książka. Nie pytajcie mnie skąd wzięłam takie informacje, bo nie mam pojęcia, ale tak sobie wbiłam do głowy i już, zatem wyobraźcie sobie moje zdziwienie, gdy dotarłam do ostatniej strony, a tam... Ha! Chyba nie myśleliście, że napiszę, co tam znalazłam? Musicie przeczytać, żeby się dowiedzieć, a ja tak tylko zaznaczę, że jest ogień i lepiej mocno trzymajcie kapcie, bo mogą Wam spaść. Zmierzam jednak do tego, że gdybym wiedziała, że to już ostatni tom, to bym sobie bardziej dozowała lekturę, a tak to przeczytałam całość na raz.
Ten tom trzyma poziom i chyba podobał mi się najbardziej ze wszystkich. Dalej towarzyszymy Aiszy i Igorowi, ale losy tej dwójki na pewno Was nie znudzą. Ba! Nie ma w tym tomie nawet chwili na nudę i dzieje się tyle, że kilka razy otwierałam usta, zamykałam książkę i musiałam poczekać i przemyśleć to, co się wydarzyło, bo inaczej się nie dało. Akcja biegnie w zawrotnym tempie i muszę przyznać, że kilka razy poczułam się tym przytłoczona. Z jednej trudnej sytuacji przechodzimy od razu w drugą, mamy mnóstwo nowych postaci i wątków, więc ciężko było mi się nie pogubić. Jak tak teraz myślę, to z jednej strony wolałabym, żeby całość przebiegała wolniej, ale z drugiej przez to, że ciągle się coś działo, nie byłam w stanie tej książki odłożyć, bo od razu chciałam wiedzieć, co dalej z postaciami.
Moje ulubione sceny to oczywiście wszystkie te z Kaliną. Nie zmieniam zdanie i to nadal mój ulubiony bohater, a szczególnie jeden wątek z nim zwalił mnie z nóg i kompletnie się nie spodziewałam takiego obrotu spraw. Pokochała go chyba przez to jeszcze mocniej!
Tak jak zaznaczałam to w recenzjach poprzednich tomów, nie jest to typowy romans. Sama mafia nie jest tutaj w żaden sposób romantyzowana, więc sięgając po tę serię musicie mieć to na uwadze. Jest to brudny świat, pełen niebezpieczeństw i relacja głównych bohaterów nie jest słodka i urocza. Mam wrażenie, że romans schodzi tutaj na dalszy plan, choć jednocześnie jest go więcej niż wcześniej. Relacja Aiszy i Igora się rozwija, jednak nadal mają wielu wrogów, którzy stoją im na drodze do szczęścia, więc głównie skupiamy się na ich walce z przeciwnikami.
Jest to trudna historia, ale z jakiegoś powodu wciągnęła mnie od pierwszej do ostatniej strony. Na pewno nie przypadnie ona do gustu wszystkim, jednak uważam, że autorka wykonała kawał dobrej roboty pisząc tę serię. Jest to coś świeżego, oryginalnego, czego jeszcze u nas nie było, a przynajmniej ja nic podobnego nie czytałam.
Akcja, romans, mnóstwo trudnych tematów, a dodatkowo świetnie napisana całość.
Niewątpliwie jest to jedna z lepszych historii jakie czytałam w ostatnim czasie i jeżeli przedstawiona tematyka nie jest Wam straszna, to warto się Serią gruzińską zainteresować.