Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa. Opowieść filmowa recenzja

Autor powieści był znanym badaczem literatury angielskiej. Zafascynowała go szczególnie tematyka biblijna, dlatego w jego twórczości te wątki bardzo często się pojawiają na przemian z historycznymi. Jako filozof był zaciekawiony pochodzeniem zła i pragnął zachęcić swojego czytelnika do krytycznego odbioru dzieł kultury. Nie należy bowiem przyjmować za oczywiste pewnych rzeczy. Wiara jest ważna, ale własne zdanie i osąd najważniejsze. Fakty i doświadczenie dają nam możliwość reinterpretacji mitów.
Niewątpliwie taką historią jest cały cykl "Opowieści z Narnii". Pierwszy tom tej serii to lektura szkolna omawiana w szkole podstawowej w zależności od decyzji nauczyciela w czwartej lub piątej klasie. Jest to połączenie baśni, historii o przyjaźni i odwadze oraz męstwie. Czy da się być bohaterem? Każdy może próbować odpowiedzieć na pytanie twierdząco, a jednocześnie budować swoje zdanie na ten temat. Są to pierwsze próby rozprawkowe uczniów. Niewątpliwie książka jest atrakcyjna na tyle, aby być na liście lektur, ale co jeszcze ją wyróżnia spośród innych? Dlaczego warto ją przeczytać?
Wielkim atutem tej lektury jest postać młodej dziewczynki, która nie przejmuje się wyśmianiem przez rodzeństwo. Otwiera tytułową szafę i rozpoczyna się przygoda, która pochłonie wielu młodych czytelników (i ich rodziców) na wiele, wiele lat i pokoleń. Miłość między rodzeństwem jest na tyle silna, że porywa za sobą czytelnika. Mitologiczne stworzenia pobudzają wyobraźnię dziecka i pozwalają mu rozwijać marzenia. Ekranizacja filmu daje pewne sugestie, ale każdy ma prawo do wyobraźni. Sceny fabularne historii dają zaplecze do wielu dyskusji. Ilustracje pokazują postaci, które żyją tylko w świecie wyobraźni autora. W wydaniu filmowym mamy już fotosy z filmu. Niewątpliwie reżyser wzorował się na powieści, ale jednak wybrał wątki subiektywnie. Zapoznanie się z całym tekstem, pomoże młodemu odbiorcy wysmakować swój gust czytelniczy.
Każdy może zastanawiać się, co wydarzy się później, dlatego odbiorca ma ochotę przeczytać dalsze części. Daje to nadzieję na rozwój czytelnictwa w wieku późniejszym, bez przymusu lektury. Polecam wszystkim szukającym swojej drogi.