Wyspa tajemnic recenzja

"Wyspę tajemnic" Dennisa Lehane'a czytałam dość dawno, mimo to cała historia doskonale zapadła mi w pamięć. Książka doczekała się ekranizacji, którą bardzo chciałam zobaczyć, ale jestem typem człowieka, który najpierw czyta, a potem ogląda, więc i w tym wypadku najpierw sięgnęłam po książkę. Muszę przyznać, że obie te formy przedstawienia wydarzeń i przeżyć głównego bohatera bardzo przypadły mi do gustu.

Książkę czyta się bardzo szybko i z zapartym tchem, a im więcej rozdziałów przeczytamy, tym bardziej zawiła staje się histora. I to właśnie lubię. Jakby tego było mało mamy tu do czynienia z po części otwartym zakończeniem i czytelnik tak naprawdę nie do końca jest pewien, jak je interpretować. Opisane wydarzenia skrywają w sobie sekret, który koniecznie chce się poznać. Już sam fakt, że miejscem akcji jest szpital psychiatryczny dla obłąkanych przestępców wprowadza atmosferę lekkiej grozy i tajemnicy. Główny bohater jest postacią bardzo intrygującą i czytelnik z ciekawościa śledzi jego losy. Przedstawiony na początku jako ofiara, ktooś kto znalazł się w nieodpowiednim miejscu i o nieodpowiedniej porze zyskuje sympatię. Z biegiem czasu zaczynamy orientować się, że coś z nim jest ne tak i że nie jest on zwykłym policjantem. Rozwikłanie całej zagadki nie należy do najprostszych czynności, a wręcz jest nielada wyzwaniem. Śledząc historię bohatera cały czas trzymałam za niego kciuki i chciałam, aby uciekł z błędnego koła, w którym się znalazł. To, co dzieje się na końcu książki jest czymś zupełnie nieoczekiwanym i nie dziwię się, że powieść ta została zekranizowana, bo naprawdę ze świecą szukać tak dobrego materiału na film. Nie ma w tej opowieści czasu na nudę i myślę, że to jest najlepszy argument, żeby ją przeczytać. Wciąga, wciąga i jeszcze raz wciąga... Nie chcę zdradzać więcej szczegółów, żeby nie psuć Wam dobrej zabawy. Powiem tylko, że warto sięgnąć po ten tytuł, a następnie zobaczyć fenomenalną ekranizację z Leonardo DiCaprio w roli głównej. Życzę miłej lektury !