Recenzja książki Anioł wyzwolenia

Noemi spędziła część życia na farmie rządzonej przez CarlosaPinę. Mężczyzna nie znosił sprzeciwu, karał każdy najdrobniejszy występek. Nie znał litości nawet wobec dzieci. Noemi miała zaledwie kilka lat, a ślad po jego gniewie miała nosić do końca życia. Później były kolejne kary, gwałty, znęcanie się psychiczne i fizyczne. Przechodziła z rąk do rąk mężczyzn. Była dla nich workiem treningowym i osobą do zaspakajania potrzeb. Czuła się nic niewarta. Jednak nadzieja zrodziła się, kiedy w domu Carlosa pojawił się Coby. Nie wiedziała, czy urzędnik jest jednym z dobrych, czy złych, ale postanowiła zaryzykować. To mogła być jej szansa na ucieczkę, ale ryzyko byłoogromne.

Noemi żyła w odizolowaniu, nie zaznała szczęścia ani miłości. Kiedy była krzywdzona, nikt nie stanął w jej obronie. Nauczyła się z tym żyć, nie miała innego wyjścia, i chociaż cierpiała, udawała, że dalej wierzy w śpiewki Carlosa, aby tylko uniknąć kolejnej kary.
Coby był światełkiem w jej życiu. Był bardzo wytrwały i opiekował się nią. Starał się zdobyć jej zaufanie, ale Noemi musiała nauczyć się żyć poza farmą. Bała się zaufać ludziom a w szczególności mężczyznom, bo to przez nich zaznała wiele cierpienia.
Coby pobudził w niej nieznane uczucia, próbowała mu zaufać, bo miała dość życia w strachu. W końcu mogła na kimś polegać, miała kogoś po swojej stronie, kto ją obroni, wesprze i zrobi to bezinteresownie.

Książka to wspomnienia bohaterki. Noemi zaczyna opowieść od swoich początków w sekcie. Dorasta na naszych oczach i przeżywa niesamowite tortury psychiczne i fizyczne.
Historia pokazuje, jak ludzki umysł podatny jest na manipulacje.

Niektóre rozdziały zazębiały się, przedstawiając jedno wydarzenie z dwóch punktów widzenia,a narratorami byli Noemi i Coby.

Spodziewałam się zupełnie czegoś innego po tej książce, aleto, codostałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Wydarzenia rozgrywające się na farmie były bardzo realistyczne, świetnie opisane. Narratorka opowiadała o tym ze spokojem, ale czuć było ból, gniew i bezradność. Wydarzenia po farmie to zupełnie coś innego, jest więcej emocji. Od książki nie można się oderwać, nigdy nie wiadomo co wydarzy się dalej.