Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne recenzja

Mieszkają, żyją i umierają. Oni. Nasi sąsiedzi. Często nie wiemy o nich nic. Nasza wiedzy kończy się na informacji, że pani spod piątki ma czarnego psa, a pan spod dwójki małe dziecko. Tyle i aż tyle. Przemykamy, koło nich rzucając zdawkowe dzień dobry, bo wypada. Witamy w XXI wieku, gdzie nikt się nie zna, każdy jest anonimowy. Czasy sąsiedzkich wizyt i ploteczek minęły bezpowrotnie. Jesteśmy sami w wielkim świecie. I o tym właśnie jest książka
Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne.

Pan Paweł Reszka, autor rewelacyjnych Płuczek na warsztat wziął opowieści o nas samych. Nie jest łatwo zachować obiektywizm i trzeźwe myślenie, gdy piszę się o takich sprawach. Już od pierwszych stron dostajemy bolesną historię kobiety, która jak sama mówi: ma tyle dzieci, że trudno się doliczyć. Dalej wcale nie jest prościej. Chora psychicznie kobiet, która zamiast opieki specjalisty otrzymuje pomoc duchową, czy pani, która poświęcając się rodzinie, sama stała się jej ofiarą. Każda z historii rozdziera serce na milion kawałków. Nie da się jej czytać ciągiem. Po każdej opowieści należy wziąć głęboki oddech, bo na następnej stronie czeka na nas równie przerażająca historia.

Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne, to swoisty pstryczek w nos wszystkim tym, którzy wiedzieli, a nie pomogli. Pan Paweł Reszka nie pisze tego wprost, ale mocno daje się wyczuć, że gdyby ktoś w porę zareagował, uniknęłoby się dramatów niewinnych ludzi. Wystarczyłoby podać pomocną dłoń, okazać wsparcie, a nie odwracać się plecami. I twierdzić, że przecież nic się nie stało. Wszystko jest dobrze, a problemy przecież kiedyś same minął. Niekiedy tylko w nieco brutalny sposób.

Książka oprócz ogromnego bagażu emocjonalnego niesie ze sobą bardzo dużą przestrogę dla nas samych. Pokazuje nam, że wystarczy jeden moment, jedna chwila, by w porę zapobiec tragedii. Wystarczy się tylko rozejrzeć i dostrzec coś więcej niż czubek własnego nosa. Za nim też jest czyjeś życie, może mniej udane i radosne, ale też warte uwagi. Naszej uwagi.