Mokosz recenzja

Przeczytawszy opis książki Anny Sokalskiej byłam pewna, że muszę ją przeczytać. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z jej książkami i choć nie wiedziałam nic o jej warsztacie to było warto.

Słowiański tytuł, magia, tajemnicza śmierć. Razem dało to mieszankę, której chce się skosztować. Kiedy zostają odnalezione zwłoki męża Eleny jasne staje się, że będzie trzeba znaleźć winnego tej zbrodni. Czy spokojna i unikająca ludzi kobieta może być mordercą?
Prowadzący śledztwo detektyw, jest zdeterminowany by udowodnić jej winę do tego stopnia, że w ogóle nie dopuszcza do swojej świadomości innego rozwiązania.

Osoby z otoczenia Eleny opisują ją w tak skomplikowany sposób, i stawiają ją w takim świetle, że ciężko pojąć kim ona właściwie jest? Wiedźmą, zdolną do największych okrucieństw? Pozbawioną kręgosłupa moralnego niewierną żoną? Nikomu niewchodzącą w drogę introwertyczką, która przez bycie wyobcowaną pozwoliła by narosły na jej temat jakieś absurdalne teorie?

Książki nie czyta się łatwo, jest w niej dużo opisów, niedopowiedzeń, ślepych zaułków i podrzucanych czytelnikowi wątpliwości. Niewielka ilość dialogów w porównaniu z opisami sprawia, że akcja nie jest wartka, ale jednak wciąga nas niczym bagniste mokradła.

Sposób w jaki prowadzący sprawę detektyw poddaje się wolno urokowi Eleny jest opisany tak niesamowicie - mistycznie niemal, że trudno nie oprzeć się wrażeniu, że faktycznie była w tym magia.

Nie jest to książka, którą bez wahania można nazwać kryminałem, nie jest też obyczajowa, ani sci-fi. Mokosz to tajemnicza zagadka o poszukiwaniu i punktach widzenia. O tym, że racja bywa bardziej mojsza, i że każdy z nas widzi pewne sprawy w sposób zupełnie inny niż ktoś kto patrzy na nie tuż obok nas. W tej książce nie da się jednoznacznie stwierdzić jaka jest prawda, bo nie da się jednoznacznie stwierdzić czy ktokolwiek kłamie.

Mroczna, sensualna, intrygująca, budująca napięcie i zostawiająca nas w poczuciu zadumy - taka jest Mokosz - bogini płodności.

Jestem przekonana, że chcę więcej.