Recenzja książki Najpierw głowa, później dom

Nie zdajemy sobie nawet sprawy jak wielki wpływ na nasze dorosłe życie ma nasze dzieciństwo. Rodzina to miejsce, gdzie powinniśmy czuć się bezpieczni, kochani, ważni, gdzie nasze emocje i uczucia powinny być dostrzegane, zadbane i akceptowane. Ale co w przypadku gdy rodzina jest w jakiś sposób dysfunkcyjna, i nie spełnia wobec dzieci swoich podstawowych funkcji bądź są one zaburzone.

Z odpowiedzią przychodzi Klaudia Tokarz -Laska, która aspiruje do bycia psychoterapeutką i ciągle się w tym kierunku kształci i rozwija, jest autorką wielu artykułów i kilku książek, które otwierają wielu ludziom oczy na ważne sprawy.

Tak jest w przypadku książki "Najpierw głowa, później dom" w której autorka zwraca uwagę czytelników na to, że czasem utrzymywany ład i porządek dookoła siebie jest tylko pozorny, bo możemy mieć poukładane w domu, a mieć chaos wewnątrz siebie, w głowie, w emocjach, myślach, a przymus nadmiernej kontroli wszystkiego i wszystkich, przesadne dbanie o dom, o wygląd zewnętrzny, natręctwa są skutkiem życia w dysfunkcyjnej rodzinie, rodzinie, w której czegoś brakowało by uczynić dzieciństwo pełnym i szczęśliwym. Takie traumy bardzo silnie oddziałują na nas, jako już dorosłe osoby, które starają się tak czy inaczej wyrwać się z chaosu przeszłości, szukają sposobu na poradzenie ze swoimi demonami, lękami.

Autorka w swojej publikacji wyciąga pomocną dłoń i przedstawia listę pytań, które mogą pomóc w zrobieniu porządku w swojej głowie. Podkreśla także fakt, że to na tym porządku powinniśmy skupić się najbardziej, bo dzięki temu będziemy prawdziwie szczęśliwi. Przywołuje też swoją trudną historię dzieciństwa i jej własne zmagania z dojściem ze sobą, ze swoimi myślami, emocjami do ładu, porządku. Nie ukrywam, że opowieść autorki wzrusza.

"Najpierw głowa, później dom" to publikacja, na którą warto zwrócić uwagę i chociaż ja osobiście nic nowego z niej nie wyniosłam, bo na studiach miałam psychologię i poruszaliśmy na niej omawiane przez autorkę zagadnienia, to fajnie było sobie tę wiedzę odświeżyć. Osobiste zwierzenia autorki wywołują silne emocje u czytelnika, ale jej historia jest dowodem na to, że mimo braków w dzieciństwie, można przepracować traumy i być szczęśliwym i uporządkowanym prawdziwie, a nie pozornie, człowiekiem. Człowiekiem, który będzie potrafił zapewnić bezpieczny dom i dobre dzieciństwo swoim dzieciom, i nie będzie obarczał ich brakami ze swojego dzieciństwa. Bardzo ważna i sprawnie napisana książka. Polecam tym, którzy interesują się psychologią, psychoterapią czy może sami w sobie dostrzegają poruszane przez panią Klaudię problemy i poszukują wskazówek, rady czy dobrego słowa, lektura ta będzie dla was jak znalazł, śmiało sięgajcie i czytajcie.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Kłębek Uczuć.