Najpierw głowa, później dom

„Najpierw głowa, później dom” to moje drugie spotkanie z twórczością pani Klaudii Tokarz-Laski. Pierwsza książka autorki zrobiła na mnie ogromne wrażenie i zachęciła do przeczytania kolejnych. I tym razem się nie zawiodłam.

To poradnik ukazujący, w jaki sposób poradzić sobie z trudnymi sytuacjami, doświadczeniami z dzieciństwa i w jaki sposób mogły one wpłynąć na takie, a nie inne wybory w dorosłym życiu. Dlaczego pomimo świadomości o dorastaniu w patologicznej rodzinie, samemu wchodzi się w toksyczne relacje. O tym, że ważniejszy jest porządek w głowie niż porządek w domu.

Autorka daje nam do zrozumienia, że nadmierne dbanie o czystość daje złudne wrażenie porządku w życiu. To trochę tak, jakby człowiek chciał zamaskować swoje problemy wysprzątanym mieszkaniem. W końcu, jeżeli ktoś przyjdzie w odwiedziny i zobaczy ład, nie pomyśli, że domownik przeżywa jakieś troski, tylko jest w idealnym stanie psychicznym. Niestety, często jest zupełnie odwrotnie.

„Najpierw głowa, później dom” jest idealną pozycją dla każdego czytelnika. To zbiór wskazówek, jak sobie radzić z różnymi doświadczeniami wyniesionymi z rodzinnego domu. Klucz odpowiedzi, dlaczego powiela się niekorzystne schematy zauważone w dzieciństwie. Do tego podaje argumenty, w jakim celu warto postawić na siebie i swoje potrzeby, a utarte przekonania zostawić w tyle. Książka zawiera również zestaw ćwiczeń do wykonania. To świetny rodzaj autoterapii i wizualizacja swojeg...

Ja, herbata, książka, koc. Pełen relaks.
Czyżby?
Czy umiem w pełni odpocząć i nabrać sił, kiedy z tyłu głowy ciągle pojawia się ta myśl o nieposprzątanej garderobie, niepoukładanym praniu? No nie do końca. Dużo lepiej jest mi się odprężyć, kiedy wiem, że dookoła mnie panuje ład i porządek.

Zaczęłam czytać książkę „Najpierw głowa, później dom”, gdy byłam w środku wielkich porządków. Odgracanie przestrzeni, znajdowanie miejsca dla każdej posiadanej rzeczy lub wyrzucenie jej do kosza. Myślałam, że autorka się myli, nie da się uspokoić myśli dopóki żyjemy w chaosie.

Aż wreszcie zrozumiałam.

Jak długo mieszkałam w bałaganie? W nieporządku?
Jak długo mi to nie przeszkadzało? Dlaczego nagle zaczęło?
No właśnie dlatego, że nastąpiła w mojej głowie zmiana. Uporałam się z moimi myślami, nabrałam chęci do działania.

I nie. To nie porządek w domu pociągnął za sobą spokój ducha. To porządek w głowie przyciągnął siły do całej reszty.

Najpierw głowa, przepracowanie problemów, traum, przykrości z dzieciństwa, potem cała reszta. Tylko wtedy uda nam się stworzyć lepszą przyszłość dla samych siebie. Dla bliskich.

W książce Klaudii Tokarz-Laska znajdziemy pytania, które uświadamiają nam wiele ważnych kwestii, które pomagają zrozumieć siebie. Ja na niektóre z nich nie znałam odpowiedzi. Wydaje mi się, że minie sporo czasu, zanim będę mogła przyznać prawdę sama przed sobą.

Warto czasem przystanąć, zwolnić, zastanowić się...
Gdy w moje ręce trafiła książka Klaudii Tokarz - Laska "Najpierw głowa, później dom" pomyślałam, że to cieniutka broszurka, przeczytam raz dwa, później odłożę na półkę i zapomnę.
Gdy zaczęłam czytać, okazało się, że nie tędy droga. To nie jest książka na jeden wieczór. Według mnie to książka, którą można czytać przez wiele dni, kilka stron dziennie, a później dać sobie czas na przemyślenia.
I wcale nie dlatego, że to jest jakaś "ciężka" pozycja. Nie, nie. Nic z tych rzeczy.
"Najpierw głowa, później dom" to poradnik bardzo mądry, napisany przystępnym językiem, dający nam dużą swobodę myślenia, analizowania. Poradnik pokazujący nam życie codzienne, problemy większości z nas.
Bo chociaż w sieci wiele osób pokazuje świat idealny, to prawdziwe życie takie nie jest.
Teraz mamy czas przedświąteczny i właśnie teraz wiele z nas robi porządki w domu. Bo musi być czysto, bo rodzina przyjedzie, wścipska teściowa okiem ściany omiecie, koleżanki na Instagramie mają tak landrynkowo i słodko, piękne dekoracje, aż chce się u nich być, a my ciągle jeszcze brudne okna, kurz pod kanapą, w szafie jakby tajfun przeszedł, a pokoju dziecka to już w ogóle nie da się opisać.
Ale czy o to chodzi?
Czy będziemy szczęśliwsze, gdy wysprzątamy nasz dom na błysk, a same będziemy wykończone i zirytowane, że nikt tego nie docenia? I komu oraz po co chcemy coś kolejny raz udowodnić?
Może najpierw powinnyśmy zrobić porzą...