Recenzja książki Zagrabione życie i inne opowieści niesamowite

„Gdy monotonię zwyczajnego dnia niepostrzeżenie przenika trwoga...”

Na początek trochę o sposobie, w jaki została wydana ta książka, bo okładka JEST PIĘKNA.
Gdy tylko ją zobaczyłam od razu wróciłam pamięcią do poprzedniej pozycji, która swoją drogą bardzo mi się podobała.

Tym razem dostajemy aż siedem opowiadań, lepszych i gorszych, niestety w moim przypadku takich, które w większości mi się nie podobały.
Nie chce zdradzać fabuły, bo myślę, że odkrywanie jej z biegiem stron to jedna z najlepszych rzeczy w tego typu zbiorach, ale krótko postaram się przybliżyć moją opinię o każdym z nich.

„Zagrabione życie”- to pierwsza historia, która jak się okazało nie była dla mnie, brakowało mi klimatu i jakiejś płynności historii, zbyt dużo otoczki, za mało „mięsa”.

„Lalka”- Z kolei tutaj wciągnęłam się bardzo. Sam pomysł na historię totalnie dla mnie i nie mogłam się oderwać od czytania. Byłam niesamowicie ciekawa zakończenia. Niestety i tu w ciągu lektury coś przestało mi grać, jakby historia straciła swój rytm. Już w 3/4 opowiadania byłam w pełni przekonana, że to koniec, a jednak stron jakby nie ubywało. To bardzo dobra opowieść, ale miałam wrażenie, że jest ciągnięta na siłę.

„Mężczyzna z obrazu”- jak w przypadku historii wyżej.. super pomysł i wciągająca historia, ale i ta po czasie straciła dla mnie TO COŚ.

„Torba podróżna”- to właśnie z nią wiąże się niesamowita okładka tej książki. Najkrótsze i dla mnie najgorsze opowiadanie.

„Dwudziesty pierwszy”- Bawiłam się dobrze, ale to jedna z tych opowieści, które bardzo szybko uciekają z głowy po ich przeczytaniu.

„Alice Baker”- to zdecydowanie moja ulubiona historia z całego tego zbioru. Podobało mi się wszystko i co ważne całkowicie nie spodziewałam się tego, co może się wydarzyć. Klimatyczne i z fajnym dreszczykiem niepokoju, który zostaje nadal po przeczytaniu ostatnich zdań. 10/10!

„Frontowy pokój”- drugi na liście moich ulubieńców, autorka opisała wszystko tak niesamowicie, że i ja czułam wylewającą się z każdej ze stron złość i bezsilność.

Podsumowując... W pełni rozumiem dobre opinie o tych opowiadaniach, ale w większości nie było to coś, co wciągnęło by mnie na tyle, bym nie mogła się oderwać od czytania. Jestem mile zaskoczona ostatnimi z opowieści, które były dokładnie tym, na co liczyłam sięgając po tę pozycję, cała reszta to niestety mój mały zawód.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl