Zagrabione życie i inne opowieści niesamowite

Porzucenie moralności na rzecz nauki. Piękno ciała i brzydota duszy. Zawiść, która niesie okrutną zemstę. A to ukazane za pomocą życia przenoszonego z jednego na drugie. Lalki, którą lepiej traktować dobrze. Obrazu, który zawsze jest tam, gdzie znikają ludzie. Jest w tym miłość, pasja i zemsta. Bohaterowie gubią się w codzienności i zapadają w mroku. Nie są pewni, co jest jawą, a co snem. Ucieczka nie ma sensu, a ludzie wokół nie mogą udzielić pomocy. W siedmiu opowiadaniach autorka bawi się klimatem i tworzy coś wyjątkowego. Pięknego i pociągającego. Zdecydowanie godnego uwagi.

Nie potrafię pogodzić się z myślą, że Susan Hill to pisarka współczesna. Jedynie w jednym opowiadaniu cofa się do okresu wiktoriańskiego, a resztę najchętniej umieszcza w latach powojennych, ale całość pachnie grozą dziewiętnastego wieku. Ma w sobie wszystko, co stara, dobra groza sobą reprezentuje, a jej proza plasuje się gdzieś w okolicach tej, jaką posługiwał się Le Fanu. Czyta się to natomiast z ogromną przyjemnością.

Utonęłam w światach stworzonych przez Hill. Zagubiłam się w jej zgrabnych zdaniach i przytłaczającym mroku, jakim oblepiła swoich bohaterów. Nawiedzone miejsca i przedmioty zostały wykreowane ze smakiem, a przeróżne okoliczności życiowe, w jakich znalazły się kolejne postacie, stworzone były starannie. Tekst więc był na wysokim poziomie, a wydawnictwo Zysk i S-ka zadbało, by całość nęciła ładnym wydaniem. Takich tytułów właśnie potrzebuję!

przekł. Jerz...

,,Był posępny listopadowy wieczór, nad rzeką zawisła gęsta mgła, a rozmyte aureole otoczyły latarnie uliczne. W takich okolicznościach doszło do rozmowy, która miała doprowadzić do tragicznych skutków".

Chyba nie znam takiej drugiej pisarki, która umiałaby w tak ujmujący sposób opisywać wydarzenia z tej książki. Ma tak niesamowicie lekkie pióro, które wzlatuje nad niebiosa, a my chętnie się mu przyglądamy. Pochłaniamy najmniejszy kawałek treści, by pieściła nasze wnętrze. To opowieść z klasą i babcinym ciepłem. Tutaj bohaterzy rozmawiają o rzeczach ważnych i błahych, a ja nie potrafiłam się nadziwić, że każda ta rzecz ciekawiła mnie jednakowo. Bohaterami jest tu kilka postaci, które są faktycznie różne. Nie każdemu można tutaj zaufać, gdyż dla nich śmierć bywa na porządku dziennym. Zwłoki jakiegoś topielca pływającego od dłuższego czasu pod barką są nie człowiekiem z krwi i kości, tylko denatem, którego trzeba rozłożyć na czynniki pierwsze. Jednak mimo opisów nie jest nam niesmacznie, choć bohaterzy potrafią się krzywić. Jest ciekawie, jakby ktoś zdradzał nam największą tajemnicę. Odbiór denata przechodzi na nas i gdzieś zaciera się ta granica pomiędzy płaczem spowodowanym śmiercią, a widokiem ciała, które nie jest już człowiekiem, a jedynie jego skorupą, która pozostała do zbadania.
W powieści znajduje się kilka różnych opowiadań, jednak każda z nich posiada ten smak i klasę z którą się je zapamiętuje. Niekiedy było mrocznie, ale nie wywoływały we mnie lęku...

Zło wdziera w się naszą codzienność z każdej strony… Wdziera się ono także z innego świata.

Mgliste ulice wiktoriańskiego Londynu, przedmieścia lat 50., przerażające sekrety naukowca, śmiertelne niebezpieczeństwo to tylko niektóre z obrazów opowieści, które stworzyła dla nas Susan Hill w swoim zbiorze „Zagrabione życie i inne opowieści niesamowite”.

Autorka znana jest z pisania niesamowitych historii, więc nie mogło być inaczej i tym razem. Hill ma wysoce rozwiniętą wyobraźnię i talent pisarki co pozwala jej tworzyć w sposób zaskakujący i na długo zapadający w pamięci. W „Zagrabione życie i inne opowieści niesamowite” oddała ona hołd wiktoriańskiemu stylowi pisania, ale zrobiła to na swój własny sposób. Dzięki temu być może całość jest znacznie lepiej przyswajana przez czytelnika i lepiej zrozumiana. Niemniej jednak charakter wiktoriańskich dzieł pozostał zachowany.

Do zbiorów opowiadań zawsze podchodzę z dystansem, jednak trzeba przyznać, że tym razem nie ma mowy o żadnym zawodzie. Każda z 7 przedstawionych historii jest inna i równie mocno ciekawa. Może nie wszystkie były straszne, ale jest to bardzo miłe połączenie horroru, thrilleru i fantastyki. Oczywiście możemy się tutaj doszukiwać jakiś niedociągnięć, ale na upartego są one w każdej książce. Biorąc także pod uwagę, że są to opowiadania ich fabuła nie było mocno rozwinięta przez co momentami można odczuwać, że zostało coś pominięte. Autorka przede wszystkim stawia na d...

Susan Hill słynie z genialnych książek grozy! Czytałam kobietę w czerni, która była bardzo dobra. Byłam bardzo ciekawa jak będzie w przypadku tej książki.

IG: Czytomanka

👉Książka dzieli się na 7 różnych opowiadań. Każda historia ma swojego głównego bohatera, a akcje dzieją się w innych czasach. Każdy ma jeden wspólny element- niesamowity mrok, klimat i historie, których nie można było się domyślić.... Pojawiły się nawet s kiążce łzy! Susann zapewniła całą dawkę przeróżnych emocji.

👉Podoba mi się, że historia została podzielona na opowiadania. Czasami mam ochotę na rozdział szybkiej historii z cyklu grozy zamiast całej książki poświęconej jednej historii. Tu jest to na plus. Jedne opowiadania były słabsze, a inne.... włos się jeżył! Całość wypada super, bardzo mi się podobało, że mogłam wybrać historię, na którą miałam w danej chwili ochotę.