Nie zbliżaj się recenzja

Zacznę od tego, że ta seria mnie zaskoczyła, bo choć znam twórczość autorki bardzo dobrze, i choć wiem, ze tworzy swojego rodzaju serie książkowe to każdy tom opowiada historię innych bohaterów, choć częściowo ze sobą powiązanych. Ta sera natomiast opowiada o jednych bohaterach, a co dla mnie jeszcze bardziej szokujące dzieje się to w polskich realiach, a ja jednak jestem przyzwyczajona to tego, że wraz z Olą skaczę po świecie.

Emilia jest architektem, jest też córką szanowanych i znanych na świecie rodziców, którzy nigdy nie mieli dla niej czasu. Wychowywała ją gosposia Marta. Kobieta po rozstaniu z chłopakiem wyrusza na podój klubu, gdzie widzi niepokojące rzeczy, wszczyna awanturę i zostaje wyrzucona przez ochroniarza. Spotyka go ponownie, gdy rodzice wysyłają ją do zrobienia projektu klubu nocnego.

Wiktor to syn potężnego i groźnego przestępcy. Mężczyzna choć nie chce mieć z ojcem nic wspólnego, ma u niego odpracować wymyślony sobie też niego dług. Mężczyzna ma skomplikowaną przeszłość, a pojawienie się w jego życiu Emilii, choć wzbudza w nim wiele emocji, równocześnie ściąga na niego kłopoty.

Historia jest bardzo ciekawa, opowiadana z perspektywy obojga bohaterów, dlatego początkowo nie mogłam się przyzwyczaić do przeskakującej narracji, przez co lekko się gubiłam. Autorka sporo nam tu miesza, ale to mnie już nie dziwi. Cała historia okrojona jest aurą tajemniczości. Mamy tu sporo zagadek związanych z przeszłością Wiktora i jego rodziną. Dodatkowo mamy także tajemniczych i wciąż nieobecnych rodziców Emilii, którzy nawet w ciężkich chwilach nie wspierają swojej córki. Okazuje się, że mają oni sporo za uszami, a my choć co nieco się o nich dowiadujemy to jeszcze na pewno nie koniec ich sekretów.

Książkę przeczytałam za jednym posiedzeniem, bo jest dosyć krótka ale sporo się w niej dzieje. Pierwszy raz przy historii autorki nie zaangażowałam się emocjonalnie w opowieść. W książce znajdziemy trudne i ciężkie tematy typu porwanie, szantaż, stalking, gangsterskie porachunki i problemy rodzinne jeżeli mogę je tak nazwać.

Książka kończy się z hukiem i zostawia czytelnika w zawieszeniu i niepewności co dalej, daje też nadzieję na świetną kontynuację.